Warm welkom in Guinee

Hallo allemaal,

Welkom in Guinnee! Heb getracht hieronder een soort van samenvatting te maken van al mn ervaringen van de laatste week/en! Maar gezien het een soort van aaneenschakeling van highlights is, is het ook nogal een .. lang verhaal geworden. Dus voor wie interesse én even tijd heeft! Wie liever gewoon een boek leest... even goede vrienden ;-)

Inouwahli, wounouwahli

Na er lang naar hebben uitgekeken ging het nu toch echt gebeuren, samen op weg naar Guinnee Conakry. Op familiebezoek, op weg naar Issi's roots. Toch wel spannend en bijzonder dit zo samen te gaan meemaken.

Na een mooi verjaardagsfeest, moesten we nu toch wel heeeel vroeg op. Voor vijf uur ging de wekker. De taxi was er niet zoals afgesproken, maar om half zes waren we op de gare routiere. Hier was iedereen al aanwezig behalve de chauffeur... dus schoot alsnog ni zo op. Naja goed 7 uur reden we dan toch, luxe met 7 man in 7 place. Wij hadden de intimiplaatsen op de achterachterbank.

Naast ons zat een zeer blingbling´conakry jongen die één was met zijn telefoon. Verder was hij nogal verlegen, of misschien was hij nog gewoon niet helemaal wakker. Ha. Voor ons zat een wat oudere meneer met een mutsje op (jaa want koud was het zeker niet!). En hij had zn radio meegenomen, met heel veel luidop Frans praatprogramma. Nee das lekker zo op de vroege morgen. Gekgenoeg had niemand hierom gevraagd, maar ook niemand zei dr iets van.... dus naja! Ieder zn ding. En natuurlijk kon de radio ook tegelijk met de telefoon van onze blinger! Helemaal feest.

Gelukkig ging dit niet de hele 328 kilometer zo door.

Zo rond het middaguur kwamen we aan in Diaoube. Hier zouden we, op goed geluk, een aansluiting hebben met een volgende auto rechtstreeks naar Conakry. Vorige keer had Iss hier 3 nachten geslapen.. op de gare routiere.. tot de auto vol was. Hmmm.... Ni echt veelbelovend dus.

Maja.. we waren er in ieder geval, eerst maar koel plekje opzoeken en wonder bij wonder deed mn internet-everywhere verbinding het gewoon (hier in the middle of niks?) dus kon ik nog mooi mn 'noodzakelijke laatste dingetjes doen.

Wij waren nr 6 en 7, wat betekende dat 8 en 9 nog moesten komen. Dus daar was het wachten op. Op gegeven moment bleken er 4 mensen aangekomen te zijn, huh.. die onze tassen in andere auto hadden gelegd! Nou mooi niet, en wij hier zeker nog 4 dagen vast in dit gehucht. Dus daar heeft Issiaga even een stokje voor gestoken.

Om 15 uur vertrokken we dan echt.... met 13 man in één auto. Iss en ik samen op voorstoel (de beste plek!) en de rest op de 2 banken achterin! Ha en zo hebben we dan zo'n 22 uur rondgereden. Opgevouwen op een bil half op de stoel en maar zorgen dat de andere niet per ongeluk ging schakelen, haha. Naja desondanks gepresteerd veel te slapen. Toch knap, als je bedenkt dat de wegen meer hobbelige bospaden waren en we zigzag ons door het landschap verplaatsen. Het was overigens wel echt een hele mooie route, veel groen en palmbomen.

Op een gegeven moment riep men 'mayonaise', dus ik zeg wat onbegrijpend mayonaise, in de veronderstelling dat het ws een andere betekenis had dan ik zou verwachten.... maar nee hoor! Bleek de emmer mayo omgevallen te zijn achterin! Dus even een noodstop om de mayo terug te scheppen (hmm?) helaas hebben we hier geen beelden van ;-)

De grenspassages verliepen meer dan gesmeerd. Was allang blij dat we niet bij de grens moesten overnachten, nee hoor in het pikke donker konden we hier gewoon passeren. Even paspoort stempelen bij kaarslicht en door! Leuk om nou echt in Susu-land te zijn. Geloof ook niet dat er zo vaak Toubab's, ofwel Foetie's (blanke in langue Susu) passeren. Ze waren zeer 'content' met het bezoek van een etranger aan hun pays. Das weers wat anders dan tassencontrole, haha.

We reden door tot 5 uur, waar de chauffeur even 'rust' nam en waar ik languit over de voorstoelen een lekker tukje heb gedaan. De volgende morgen werd ik wakker in Guinnee! On est la :-))

Zo rond het middag uur kwamen we al aan in Boke, echt supersnel gedaan !! En hebben we een vriend bezocht die een campement aan het bouwen is aan de rivier (droom droom), echt op een hele mooie plek. De bouw was nog niet klaar, maar we mochten in zijn kamer lekker bijkomen van onze lange reis. Veel meer dan dat hebben we dan ook niet gedaan, eten, zwemmen, slapen en eten en dan weer slapen! Eindelijk Va-kan-tie .....

De volgende dag na relaxed opstarten van de dag, onze reis voortgezet. Na een paar uur opgestapeld in een auto hebben gezeten (want ja ze rijden hier gewoon niet, als er nog 30 cm ruimte vrij is) ondertussen genieten van het uitzicht (én asfaltweg!) en de kriebels in mn buik. Mn eerste kennismaking met mn schoonfamilie.

Aangekomen in Bakia werden we al door meerdere mensen begroet voor we de auto uit waren. Een oude man stapt van zn fiets, kinderen komen aangerend en Issiaga wordt van verschillende kanten geroepen als 'Paso' zn bijnaam vanuit zn jeugd. Mama treffen we vlakbij huis, ontroerd en in tranen. Issiaga rent op 'Iija' af en omhelst haar. Wie mij een beetje kent weet hoe.... Het was een warme bijzondere ontmoeting. Bij huis werden twee stoelen neergezet en aldaar werden we verder bewonderd en begroet. Ook broer moest huilen en was zeer content dat we er waren. Geloof dat weinig 'schoonfamilie'ontmoetingen er zo aan toe gaan. Issiaga's moeder spreekt geen Frans, maar we begrijpen mekaar, zo voelt het. Ik ben blij hier te zijn.

De wandeling door het dorp/bos was al een hele happening op zich. Iedereen kent Issiaga nog (afgelopen jaar is hij kort op bezoek geweest, daarvoor woonde hij 4 jaar in Senegal, en de periode hiervoor was hij meer in Conakry met zn dansgroep. Eigenlijk is hij dus al lang 'weg' uit het dorp.) Onderweg komen we veeel familie tegen, ieder is wel een broer of zus of de papa van. Ik wordt omhelst, gezoend, enthousiast begroet en uitgebreid bedankt voor mn komst helemaal tot hier in het dorp, voor mn interesse in zijn leven etc. Jeetje, had me wel een beeld geschetst van het hier zijn, maar was totaal verrast door deze aandacht. Ook voor Issiaga, hij had duidelijk zijn plaats in dit dorp en wordt zeer gerespecteerd om wie hij is en was. Onze wandeling eindigt bij de waterplek, waar we een emmer halen om alle indrukken van ons af te spoelen. We zijn er :-)

In de loop van de dagen vertelt hij mij veel over zn kindertijd daar en zie ik de beelden bij zn verhalen. Zn moeder en anderen willen alles weten over onze reis naar Guinne, zn avontuur in Senegal, onze eerste ontmoeting, en wat foetie' nou eigenlijk eet. Haha. Toerisme is in Guinnee nog niet zo op gang gekomen en blanken komen zeer zelden in het dorp. In ieder geval ben ik de eerste die hier zo in het dorp komt. Mensen zijn erg geinteresseerd in mij, of ik ouders heb en jee... die zijn dan heel ver weg' dus Issiaga moet wel heel goed voor me zorgen etc. Men is erg betrokken en nieuwsgierig. Te bedenken ook dat doorgaans alle dorpelingen, trouwen en (vooral veel) kinderen krijgen in het dorp en niet veel meer van de wereld zien. Ik bewonder Iss voor zn moed een ander leven gekozen te hebben, met alle onzekerheid van dien. Maar zijn overtuiging was groter dan dat.

Op de eerste avond (middernacht) gingen we naar een bruiloftsfeest. Dit was een traditioneel Susu-feest, een grote kring van prachtig geklede vrouwen die om en om of als groep gingen dansen. Poei, die susu'passen gaan wel heeeel snel. Ik waag me dr nog maar niet aan... Om de haverklap schiet er weer een naar voren, gevolgd door iemand die haar een briefje in de hand drukt. Het is gebruikelijk de dansers, artiesten ed geld te geven. Als blijk van waardering. De Franc Guinnee is erg laag, dwz 1000 GNF is omgerekend een dubbeltje! Maar ook van 500 GNF zijn er briefje in omloop, maar geld is geld! En voor hier heeft het grote waarde.

Op het moment dat ik een duit in het zakje wil doen en op een dansers afdans, breekt er een enorm gejuich los (niet overdreven een stadioneffect!) en wordt ik bestormd met briefjes! Toch leuk dat daarin geen onderscheid wordt gemaakt! Het was fantastisch, leuk hierIN deel te nemen.

Overigens heb ik nog nooit zo'n onhappy bruid gezien. Schitterend in haar jurk, maar een uiterst ongeinteresseerde (niet) uitstraling. Waarschijnlijk hebben haar ouders de keuze voor haar gemaakt....

De volgende morgen ontbeten we in het 'restaurant' van mama. De menigte eet hier rijst mt vis (voor 1500, dus 15cnt), waar ze de avond daarvoor uren voor heeft gekookt. Foetie at lekker pap' warme dikke plakrijstpap met citroen. Hiermee lopen vrouwen in emmers op hun hoofd, en kun je dus zo kopen voor een stuiver! Anyway.. stevig begin van de dag!

Het dorp heeft geen electriciteit en geen put. Dus water haalt men zo'n 1a-2 km verderop. De vrouwen lopen dan met van die grote bidons van 20 lt op hun hoofd.... iieek. Voor de electriciteit zijn een soort 'oplaadpunten' bedacht, zeg maar hutjes met aggregaat' en heel veel stopcontacten. Hier kun je voor een duppie je telefoon laten laden.

De was doen we in de rivier, 'vlakbij' is een rivier die uitloopt in een meer, met helder water waar je uitstekend de was kan doen en een frisse duik nemen! (scheelt weer water dragen oor de douche ;-)

Geloof dat we hier bijna dagelijks geweest zijn, hetzij om te badderen of om te wassen.

De meeste afstanden overbruggen we per motor. Eén om precies te zijn, en dan natuurlijk met zn drien dr'op. Dat kan eigenlijk heel goed. Moet wel zeggen dat ik gezien het feit dat je zero-bescherming draagt, ze altijd duidelijk maak dat we 'doye doye' gaan, rustig an. Haha en zo gaan we snorfiets tempo per motor de bossen door. Erg relaxed.

Per moto hebben we heel wat toertjes afgelegd. Zo hebben we oa een bezoek gebracht aan Iss oude school. Dit was echt heel mooi, echt 'hartverwarmend' de omhelzing van z'n oude schoolmeester.

We hebben het werk van zn vader bezocht, de rijstvelden waar zus werkt, de markt in nabijgelegen dorpen etc.

De mensen hebben hier echt nagenoeg niks, er is ook praktisch niets te krijgen. Rijst, tomatenpuree, palmolie en... vis! Geld voor andere dingen hebben ze niet, dus dat is er simpelweg ook niet. Ja Sigaretten die kun je voor paar cent krijgen, en gekgenoeg worden deze gretig afgenomen.

De inkomens van de mensen liggen idioot laag. Bijvoorbeeld iemand die 10 uur pdag op het land werkt krijgt hiervoor 4000 GNF, 40 cnt! Jammergenoeg weet men niet beter, en maken de Chinezen die zich hier gevestigd hebben (rijst, suikerverbouw) hier misbruik van.

Veel dingen kun je dus voor habbekrats krijgen, maar andere dingen zijn zo 'onbetaalbaar'. Neem een zak rijst (50kg) omgerekend 25 euro, of cement 6 euro.

Dus hebben wij mama's huisje wat meer stevigheid geboden. Een zak rijst gekocht en de kids van knuffels voorzien, iss zusje nieuw in de kleren gestoken etc. Fijn om zo een bijdrage te kunnen leveren. Blijft sowieso pijnlijke confrontatie 'het leven hier. Alle kids die rondstappen met niks, zoekend naar.. aandacht en grenzen. Kind moet het vaak maar zelf uitzoeken, of zien te begrijpen. Vind dit wel lastig om te zien. Maar zie ook dat moeders of ouders ook maar gewoon hun leven (over)leven. Het is zoals het is, dus red je er maar mee.

Par example; Jongetje met enorme brandwond op arm, deze is bedekt met 'konijnehuid' (ja lekker hygienisch is anders, maar sluit niet uit dat werkt! Werkt echter ook infecties in de hand) Maja kind stoot zich en loopt dus echt met grote open wond rond. Huilt honderduit wanneer hij in bad moet etc. Dus doc as&iss hebben wond week behandelt, verbonden en na dag of 4 was deze dicht en was huid aan het helen. Dankbaar klusje, wat een paar pleisters en betadine wel niet kunnen doen, toch.

Moet wel zeggen dat deze 'bijzondere positie' in het dorp ook wel enigszins vermoeiend is. Naast dat we dag in dag uit mensen 'uitgebreid' begroeten, zijn de mensen bij wie je nog niet geweest bent daarover zeer gepikeerd. (uhh tsja) Daarnaast zie ik zoveel, ga ik wel 'zo even mee' in dit leven, maar het is wel ontzettend indrukwekkend en confronterend. Voor Iss ook, dus zo nu en dan zoeken we even een 'rustmomentje'. (goh denk ik dan, toch fijn dat ik die luxe heb....)

Nu zijn we inmiddels voor de 4e dag even 'op vakantie aan zee'. In een heerlijk campement OP het strand, wat niet betekent dat we in luxe zitten, maar we kunnen wel even bijkomen van alle indrukken. En heb ik eindelijk de tijd dit even 'op papier te zetten'

Bedankt voor jullie aandacht en interesse en tot in Conakry!

Morgen gaan we terug naar de familie en door naar Issiaga's vader in Dubreka. Hij is hier 2 maand geleden opgenomen in ziekenhuis en tot op heden niet teruggekeerd in het dorp. Dus gaan wij daar op bezoek. Dan door naar broer in Conakry,... Zit inmiddels alweer op de helft van mn visa, dus schiet alweer op. Wordt vervolgd.

Bis bis Issiaga & Mariama (mn guinnee naam, vernoemd naar mama!)

Le stage est fini....

Weken vliegen voorbij...

Zo zat ik nog in de 'stress' bij de voorbereidingen van de reis en zo is het alweer voorbij!!

Maar wat was het weer een succes :-)) Ja, ben echt wel trots op wat we neer hebben gezet.

Het was een reis met ontzettend veel energie. En positieve, happy en tevreden mensen. De groep (DouniaPercussion) heeft ons allen weer zeer welkom ontvangen en dus voelde ieder zich wonderbaarlijk snel thuis in ons gemoedelijk dorpje in het verre Afrika. Leuk om te zien, hoe men vol spanning van wat er komen gaat of waar ze terecht komen, na dag of 2-3 rustig rondscharrelen en op ontdekking uit gaan.

We hebben heerlijk gedanst op het strand, zo heerlijk met je blote voeten in het zand (ploeteren...zwaaaar! En ben net mol, binnen no time mezelf ingegraven!) genietend van frisse schone zeelucht en een oneindig uitzicht over zee. Ook is er volop geprofiteerd van de extra lessen. Men was zo gedreven dat in de avonduren extra lessen in zowel dans, percussie als balafon en doundounlessen gevolgd zijn! Ha.. en zo hadden we dus een lekker vol programma ;-)

Het gewone lesprogramma, veelal gevolgd door een duik in zee of een klein middagdutje ;-), afgewisseld met verschillende excursies..en savonds lekker zingen bij het kampvuur!

Tijdens de excursies maakten we kennis met 'het leven van alle dag in Afrika'. Zoals voor hen heel gewoon, en voor ons een belevenis op zich! Zo stond het water wat laaaag in de mangroven op onze terugreis met de piroque (vissersboot) van Thionk. Gelukkig hadden we wat behulpzame mannen in boord die graag de boot weer opgang wouden helpen. En dus diep wegzakten in de klei en met moeite de boot weer in kwamen. Voor ons 'in' de boot erg vermakelijk. Maar goed 'we waren gered' dachten we. Onderweg hebben we nog wat mensen met fietsen en bromfiets opgepikt (welke zo op nek, door de klei naar de boot werd gedragen.. tsja waarom niet) en zo vaarden we rustig van het uitzicht genieten verder... tot we niet meer verder konden. Ha... fini. Geen water meer in de bolong, dussss gewoon maar uitstappen tot je middel int water en lopen.... ietwat schrikachtig omdat je niet weet of er zo een krab aan je teen hangt, wanneer je in zon holletje glijdt met je voet :$. Maarja Wadlopen in Senegal; je moet het een keer meegemaakt hebben!

Op tocht naar de Koumpo-ceremonie in Katack, hadden we ook even panne. Maar geloof niet dat men het erg vervelend heeft gevonden, wij zijn zingend onze tijd wel doorgekomen!

Als laatste excursie zijn we na ar de vissershaven in Kafountine geweest> Om na een ronde langs de gedroogde en gerookte vis, met de groep te gaan spelen ín de haven.. Zo kwamen de vrouwen úit hun werk' even kijken en dansen uiteraard. En hebben wij op onze slippers ons van onze beste kant laten zien! Heel mooi en gewoon 'echt'.

Maar ons echte optreden was toch wel na middernacht! Dounia had een avondprogramma georganiseerd bij een nabijgelegen campement. Nou ja en gezien we nu toch al wel 3 dansen onder de knie hadden, moest wij natuurlijk even schitteren op het podium. Speciaal hiervoor hadden we een 'tchaya' (zo'n enorme pofboek, met kruis op de enkels) laten maken en dus zagen we dr nog heel profi uit ook. En zo hebben we samen met onze percussionisten, een toubab'performance gegeven. Was zelf erg tevreden, volgens mij schoten we de lucht in (itt tot op strand ;-)

Ik mag wel zeggen dat het een geweldige reis was, en voor ons weer een super'ervaring. Merk dat we erin groeien samen en goed als 'team' hebben gefunctioneerd. Ook DouniaPercussion heeft genoten van ons toubabs en iedereen staat stralend op de eindfoto! Kadootje :-))

Moet zeggen dat ik na deze twee weken, actief en verantwoordelijk zijn, ook wel even heeeelemaal op was. Blij weer in mn eigen huis te zijn, tussen de kipjes in het niets. Lekker nixen, en iteindelijk toch maar weer naar de gewone dagelijkse dingen van het leven overgaan... wassen, vegeren, afwassen, eten maken.... en zo nu en dan gewoon een stoel pakken en uitpuffen. Ha, heerlijk!

Wist je trouwens dat men (issiaga!) gewoon kleren wassen met afwasmiddel :$ en de afwas doen met Omo! Sterker nog alles wordt in Afrika met Omo gewassen... auto's, kleding tot je voeten aan toe! Haha zijdezacht! Nou, vond de tshirts toch fijner toen z niet 'vetvrij' gemaakt waren. Maja schoon is schoon he.

Gisteren was Issiaga jarig, 31 jaar op de teller. Hadden bedacht dit lekker met zn tweetjes te vieren in Ziguinchor, zodat we vlgd ochtend al mooi end op weg waren voor onze overtocht naar Guinnee.

Dus aan mij de taak een leuk 'ori'afri'kadootje te gaan zoeken! Hmmm.... souvenirtjes zijn toch meer aan toubabs besteed, dus moest wel iets 'issi's' zijn. Ha... en ben daar weer geweldig in geslaagd. Zp leuk om te doen, en vooral om de verassing bij hem te zien.

Ik had voor de 'gateau' (die moest natuurlijk een dag mee op reis, dus ijstaart was geen optie!) een vriendin (die normaliter wekelijks mn zuurdesembrood bakt) gevraagd koekjes te bakken.. in lettervorm. Het resultaat waren heeerlijke soort peperkoeken van enorme afmeting, wat maakte dat ik met een grote kartonnen doos onschuldig glimlachend terugkwam van de bakker... Tsja wat zou daar nou toch inzitten. Ook moesten we de laatste avond nog halsoverkop bij andere vriendin langs, met wie ik even de keuken in moest... zij heeft een uber-origineel t-shirt voor hem gemaakt! Zo leuk, met Issiaga en Wontanara en een geschilderde djembe-speler. Zeer kunstig!

Dus in Ziguinchor Iss in alle vroegte verrast met de taart! En rest van de dag lekker dagje gehad, tussen alle regeldingen door ter voorbereiding op de reis.

En vanmorgen in alle vroegte vertrokken! 5.00 uur richting gare routiere.... waar de auto vor 6 uur zou vertrekken, jaaaa als er 7 mensen waren. Helaas waren deze er wel maar de chauffeur nog niet. En vervolgens bleek er een probleem, want er bleken tickets (van die kleine gele bonnetjes) verkocht voor eindbestemming Tambacounda huh.. voor onze auto. Klinkt ws wat abracadabra, maar deze mensen moesten dus (omdat ze geld niet terug kregen) met ons mee tochwel geheel end uit de richting om vervolgens vanaf daar door te reizen naar Tamba. Geloof nooit dat ik daar mee akkoord zou gaan, maar zag heb mensen enkel beetje zien mopperen en instappen...

Nu, jawel, NU bevindt ik me vlak aan de grens van Guinnee. Heb dr al zo'n 328 km opzitten op de achterachterbank van een 7 place. We wachten hier nog op een laatste reiziger voor de volgende etappe. Hoop dat we vandaag de wagen nog kunnen starten... Insjallah.

Moest net al even ingrijpen (naja Iss dan) men had onze bagage in andere auto gelegd, zodat ze met met 4 anderen de auto konden vullen.... dacht het niet! Hiiii.... zo staan wij hier nog 4 dagen!

Anyway... heb hier dus wel gewoon connection ici. Tot op heden was overal drama met internet, en hier in the middle of... werkt het gewoon! (mn USB-cle) Afrika blijft verassend!

On va voir... voor welke verassingen we nog komen te staan. On va arriver chez la famille, c'est sur!

Heb er erg veel zin in, vind spannend ook, probeer me een voorstelling te maken.... maar geloof dat ik het maar gewoon op me af laten komen....

Wordt vervolgd en Guinnee Conakry!

Veel liefs

As & Iss

De tijd van airco is voorbij....

De tijden veranderen....

De tijd van airconditioning, comfortabel vervoer en warme douche is weer voorbij! Afgelopen zaterdag heb ik de voorlopig laatste reis voor Sawadee afgesloten. Nou en dit was me het reisje wel.. Begon al op eerste dag met 2 mensen die in Dakar beroofd werden van geld en camera! Lekker begin, angst dr gelijk goed in. De straatratjes hier kennen veel succesvolle trucjes; met n man of twee op doel of, een trekt rechts aan broekspijp, slachtoffer reflext, mannetjes twee rooft camera uit tas! Bijna succesverzekerd en stom genoeg komen de mensen dr vaak pas later achter, als het vogeltje dus alweer gevlogen is. Makkelijk en snel geld 'verdienen' dus.

Maar ja dus ook weer het politiebureau van binnen gezien. Waar we na een uurtje wachten op de gang tussen stapels papieren dossiers, de office van madame chef binnenmochten. Voor ons werden er anderen op het matje geroepen, met luid stemverhef. De chef heeft voor ons een verklaring opgesteld, heel keurig in de computer, terwijl er naast haar een televisie luid aan stond en we ondertussen een voetbalwedstrijd konden volgen. Zo Afrika!

Op zondagmiddag rustig, en toch weer met overgewicht! (terwijl de helft van mn bagage in Abene lag), in vliegtuig gestapt. En uurtje later stap ik als vorst uit het ini-mini flying doctors vliegtuigje in Ziguinchor, waar Issiaga me al stond op te wachten. Ha, fijn om weer thuis te zijn. Stap gewoon weer in andere wereld, maar vind prima overgang. Samen zijn we nog een nachtje 'luxe' in hotel verbleven, genoten van laaaatste warme douche en de volgende morgen bepakt en bezakt naar de gare routiere, om vervolgens 3 uur opgestapeld op de achterachterbank van een oude peugeot terug te rijden naar Abene.

Thuis opgewacht door onze kipjes (haha ja t is echt Issiaga hoort maar te prrr'ren en daar komen ze aan gesprint!) die inmiddels beginnen eieren te leggen. Heerlijk dat landleven. Eerste nacht alweer gruwelijk gebeten door doundoulie, die me duidelijk ook even gedag wou zeggen 4x !!, tsja toe wist ik het zeker, ben dr weer.

En ook thuis eindelijk de inhoud van mn postbus gezien... wist dat er al even wat op me lag te wachten. Aan de omschrijving van de handschriften en enveloppen, dacht ik te weten wie de afzenders waren... maar nee hoor toch weer een verassing. Postduifjes bedankt!

Issiaga heeft in Gambia twee fietsen aangeschaft (goedkoper dan in Senegal) en had ook gelijk maar even een kastje meegenomen. De schat! Vraag me niet hoe hij dat in hemelsnaam hier heeft gekregen, ja op dak van auto, maar kast van 1 bij 1,5meter! Maar anyway, ik kan me lekker uitleven -blijf toch Europeaantje- en mag graag de boel beetje ordenen in de kast (helaas is t hier al net zo als thuis... paar uur later...) Maar toch erg fijn wat op 'hoogte' te hebben, ipv alles op vloer.

De fietsen zijn echt IDEAAL ! Zo we normaal ruim half uur lopen om in dorp te komen, of bij boetiekje voor electricteit oid, zo pak je nu de fiets en hup binnen no-time zijn we dr! Grappig hoe iets wat bij ons zo gewoon is, hier dan ineens weer een uitvinding is. Helaas hebben ze nog geen straatverlichting uitgevonden en zijn er geen fietspaden aangelegd... dus t was alsnog een hele onderneming. Gelukkig had ik nog een zwak kop'lampje'. Maarja daarmee zie je ook het verschil niet tussen mul zand en 'weg', dus hop daar ging ik! Gisteravond uhm... waren we wat later terug dan verwacht (zou nu toch beter moeten weten) en dus zonder lamp dapper teruggefietst! Zag echt geen hand voor ogen, had ook wel iets spannends haha. En we made it! En moeders om je gerust te stellen... er rijden geen auto's die me zonder pardon aan kunnen rijden en we hebben we reflectoren op de trappers ;-) Maar zal int vervolg altijd op pad gaan met mn zaklamp, toch maar wel!

De andere kant vant mooie fietsenverhaal is er natuurlijk ook... op dag twee kapotte kogellager (kan dat?) dus bij fietsenmaker a la minute laten vervangen. T zou mijn 'job' ni zijn. Vond fietsenmaker altijd al zo'n 'vies' beroep, maar dit mannetje zit gewoon int zand met olie en alles te klooien, en vraag me af of hij van die handige zeep heeft die alles weer van zn handen kan wassen. Maarja. Gefikst.

Gister heerlijk gefietst naar Kafountine (7 km), beetje ontwijken van de gaten in de weg, maar prima te doen. Geeft zoveel meer vrijheid een fiets! Aldaar toch maar weer mn haar laten doen, bleef toch kriebelen... (naja ni echt dan) dus heb weer bosje vlechten strak opt hoofd. In vier uur op een erfje in mekaar gedraaid. Heb me regelmatig afgevraagd 'waarom ook alweer', echt een pretje was het namelijk niet. Maar ja als je het strak wil dan kun je het strak krijgen. Vannacht met beleid mn hoofd op kussen gelegd! Gekgenoeg ziet het er nog echt natuurlijk uit met al dat plastic nephaar erbij ingevlochten. Het resultaat mag er zijn en Ik ben dr blij mee!

Toen we klaar waren voor de terugtocht, bleek ik een lekke band te hebben! Lekker is dat! Maar gelukkig ook hier een fietsenmaker, die echt in twee minuten gefikst had. Gaatje gevonden, gladschuren, lijm dr'op en plakker gemaakt van andere band, en klaar alweer! Daar waar je in NL geloof 10 euri voor betaald, kost je hier slechts 2 minuten en 30 cent! Geweldig!

Dan nu vandaag; het is 28 januari! En dat betekent dat onze stage vandaag begint. Voor ons was hij al even begonnen, gezien de voorbereidingen al in volle gang zijn. En zoals blijkbaar hoort... gaat er altijd iets mis! Zo bleek het campement waar we de eerst nacht zouden verblijven, toen ik eergister belde ter extra bevestiging, ineens geen plek meer te hebben! Pfff.... mooi is dat. Dus als een gek nieuwe plek zoeken, en vinden natuurlijk! Maar ja toch... grrr. Ben iig erg blij met mn geduldige en begripvolle mannetje, hi.. dat kan ik in dit soort 'drukke' tijden wel gebruiken. Geloof dat verder alles dubbel gecheckt is, al zullen we dan nog wel weer voor verassingen komen te staan, maar ja dat hoort er nou eenmaal bij. Het oplossen van zoiets vind ik ook leuk, ma ja ni altijd :$

Goed, de tijd van lekker relaxed in mn achtertuintje zitten verhaal schrijven is nu ook voorbij. Ga weer 'verhuizen' en de puntjes op de ï zetten vandaag! Wij zijn dr klaar voor en ik heb dr iig heel veel zin in. Denk dat wel week of twee gaat duren voordat ik weer tijd heb om te schrijven.. haha.. dus tot laterrrr!

Groetjes en veel liefs,

uit winters Abene!

(jaaa... s avonds gaat de fleece aan, en s ochtends is het bibberen 'onder' de douche, maar gelukkig in de middag schijnt hij weer volop; het zonnetje!)

Joyeux Noel !!

Joyeux Noel !!!!

Warme kerstwensen uit Afrika! Zijn jullie nog niet helemaal ingesneeuwd daar in Nederland?

Moet zeggen dat het voor mij moeilijk voor te stellen is, hoe bar en boos het winterweer momenteel is in Nederland. Hoor berichten over mogelijk nu toch echt een elfstedentocht (there you go Sis!) gaat komen!! en 40 cm sneeuw! So 'courage' or Enjoy!

Ben inmiddels alweer een week op tour met mn nieuwe groep. Vertraging was voor hen natuurlijk ook onvermijdelijk, dus ik kan stellen dat ik de luchthaven van Dakar nu wel heb gezien. Deel 1 van de groep kwam midden in de nacht aan, deel 2 bleek gestrand in Marokko na een vertraging van 8 u op Schiphol... dus volgende nacht trouw,stond ik er weer. En uiteraard ook toen vertraging. Het leven van een reisleider gaat niet altijd over rozen :$ maar ala groep compleet, 16 prs. En inmiddels is de rust weer een beetje weder gekeerd, gelukkig.

Senegal is ook into 'december'. Er is een groots groots festival in Dakar en de straten zijn mooi verlicht en vrolijk aangekleed met doeken en andere versiering. Op straat lopen de mannen met plastic kerstboompjes (een man dacht zn slag te slaan en m voor 20.000 / 30 euro aan me te slijten! Mooi niet he, no bussiness) en her en der zien we overvolle kerstboom met gekleurde flikkerverlichting. Senegal is voor 85% islamistisch het overige deel is Christen of Animist. De meesten vieren de feestdagen met mekaar mee, gelijk hebben ze, hetzij anders dan bij ons maar er wordt wel aandacht aan besteedt.

Dusss wij vieren kerst in Senegal. Onze strak witte bus omgetoverd in kitch en Christmas'bus. Behangen met plastic opblaaskerstman en combinatie van de meest foute felle kerstslingers bijelkaar. Het is een vrolijke boel geworden, dat zeker. En ook onze tafel was mooi in stijl, had zelf mn Afrikaanse kostuum aangetrokken en dus helemaal in de kerstmood... en dat in dik 30 graden, haha. Ook wel weer rare gewaarwording. En zoals een echte groep toeristen... hebben we zelfs nog wat kerstliederen gezongen voor de anderen in het restaurant. Prachtig ;-) Tot slot nog in de bar vrolijk gedanst op 'barbiegirl' en... jawel Andre Hazes. Dat hadden ze zelf niet in de playlist staan, daarvoor heeft iemand zn laptop even aangesloten. Haha. Ach ja waarom ook niet; tot 0.00 is er geen Afrikaan te bekennen, dus hadden wij mooi het rijk voor ons alleen om lekker even los te gaan op de Hollandse gouwe ouwe.

Vandaag lekker een rustdagje! Heerlijk, zit nu zeer ontspannen bij het zwembad vant hotel (jaja in Afrika) mn verhaal te tikken. Ben van plan mn ligbedje niet meer af te komen vandaag ;-) Kijken hoe lang dat duurt.

Wens jullie allen hele fijne kerstdagen! Een smakelijk kerstdiner, uitgebreid kerstontbijt en lekkere wandeling door het witte bos. Als dat nog enigszins mogelijk is dan... Veel plezier en geniet ervan!

Eerlijk is eerlijk, het leven hier bevalt me goed... maar begin de gezelligheid van kerst met de familie toch wel te missen! Wie weet vlgd jaar toch maar weers overwinteren in Nederland....

Groetjes en veel liefs,

Astrid

We hebben de sleutel !!!!

We hebben de sleutel !!

Het heeft even geduurd maar.. we hebben de sleutel! Haha. Eindelijk een postbus ;-) Vraiment, c 'est pas facile d'ouvrir ca. Hier in Abene komt de postbode niet, vogels hebben we genoeg maar de postduif heb ik nog niet gezien. Dus voor een postbus moeten we naar Diouloulou. Dit ligt echter niet naast de deur, daarvoor moet je ruim half uur zwetend in volgepaktzigeunerbusje hobbelen. De vluchtstrook is beter dan het afsfalgedeelte dus manouvreert het busje zich daar tussen de hobbels en kuilen door. Maar goed eenmaal in Diouloulou aangekomen, dan ben je dr ook wel.

Dit is kruispunt waar je moet overstappen om naar Ziguinchor. In onze eerste poging dachten we nog even snel bezoekje te brengen aan het postkantoor, maar gezien we dan mogelijk de bus misten (en dus maar zo 3uur op de vlgd konden wachten) het maar voor gezien gehouden. Weekje later nog maars de tocht ondernemen.... Lijkt simpel, maar toch niet. Grand post wou een fotocopie van paspoort hebben, dus wij op pad deze te laten laten maken. Hmm moest hij ook 2 pasfoto's hebben en hadden we dr maar een. Dus terug om copie van mijn paspoort te laten maken, want ik had er wel twee... met papier, postzegel en foto op naar de gendarmerie. Een plek waar ik altijd de kriebels van krijg, omdat ze je maar zo op zouden kunnen sluiten als ze dr een goede reden voor weten te bedenken(of niet). Hier wast druk... vermoedelijk net iemand in de handen van de gendarm gevallen. En helaas het stempelkwartier was voorbij, kom morgen maar terug. Helaas poging mislukt. Morgen, werd dus een week later, bewapend met copien, foto's en geld op zak. We arriveerden echter niet op goede tijd bedacht de machtige meneer in uniform. 11.30 – 11.40 terugkomen! Maar natuurlijk met alle plezier. Toen nog slechts een half uurtje hoeven wachten op ons papier, ze hadden de copie van ons paspoort verzegeld met een stempeltje don't ask me why? Maar goed na het invullen van formuliertje hebben we dan u toch echt een postbus!!

Dusss... laat de pakketdienst maar komen ;-) en kaartjes zijn altijd welkom! Als je me een lange handgeschreven brief wil schrijven ook dan hou ik me aanbevolen! Alvast bedankt voor de moeite.

Tot zover ons postbusje! Issiaga Soumah, B.P. 196, Diouloulou, Senegal,

Verder zijn jullie natuurlijk benieuwd hoe het met de gezondheid van Issiaga is gesteld. In het ziekenhuis hebben ze de bacterie weten te achterhalen en we zijn met een flinke dosis medicijnen naar huis gestuurd. Deze moeten we stipt innemen en zorgen snel weer op krachten te komen! Ik heb dus de taak maar op me genomen, dagelijks medicatie te verstrekken en te zorgen dat manneke veeeeel te eten krijgt! Gelukkig is de koorts vrijwel direct gedaald en ook het hoesten is al een stuk minder geworden. Hij voelt zich alleen nog vaak moe en doet dan een middagdutje. Dit huisvrouwtje zit dan lekker in haar plastic snackbarstoeltje lekker een boekje te lezen. Maar al met al gaat het dus dus goed!! Jammer dat ons familiebezoek hiervoor moest wijken, maar dat was simpelweg echt niet haalbaar. Dus nu 3 weekjes huismussen in Abene.

Ons huis is gemaakt van zand, en zoals je laatst hebt kunnen zien, zijn mieren daar dol op. We waren (zijn) dus niet de enige bewoners van deze villa. Het huis staat al even en begint dus her en der barsten te vertonen. Gezien we voor Iss schone stofvrije(?) kamer wouden realiseren, hebben we dr maar gelijk werk van gemaakt. Dood aan de doundoulie (de mieren!), tegen principes maar gif gespoten en de doundoulie verdreven (echt heel veel!) Vervolgens met cement onze drempel vernieuwd en het raam”kozijn” verstevigd. Vervolgens de zoektocht naar verf geopend... soortgelijkend verhaal om juiste coole turkooise kleur te vinden, kort samengevat 3x terugkomen en uiteindelijk groen krijgen.. Juist ja dus is het blauw geworden. Bij andere boutiek onze verf gekocht en aan de slag gegaan. Het resultaat is een prachtige hemelblauwe kamer wat wel iets weg heeft van de onderwaterwereld. Maison blue, kortom Alles blauw! Het plafond (plastic), de vloer (zijl!) en de muren rondom! Waarom ook niet haha. Ach en moet zeggen dat we erg tevreden zijn met het resultaat. Luxe! Zeker voor Afrikaanse begrippen. Het wachten is nog op een tafeltje en kastje...

Hier hadden we een opdracht voor gegeven, aanbetaling voor gedaan, maar helaas.... 5 dagen later, de dag van ophalen nixxxx klaar. Dus geld weer terug en op naar ander... wordt vervolgd.

Het huis zelf ligt op zo'n 2-3 kilometer lopen vanaf het dorp, maar dan wel gelegen op prachtige plek met mango, sinaasappel en citroenbomen op terrein en lekker stukje van de weg af. Het is echt genieten hier gewoon eens even te gaan zitten en in je op te nemen wat er aan je voorbij gaat. Ja klink beetje bejaard, maar na ja wel relaxed. Overdag wemelt het hier van de vlinders (echt duizenden) waar je kijkt fladderen vlinders en ze stapelen zich op bij een waterplaats. Alsof de lente begint. Iets wat bij jullie ws moeilijk voor te stellen is, maar hier zo na de regentijd van 6mnd komt alles weer tot leven. Senegal (Casamance) is een heel vogelrijk gebied dus meer dan regelmatig spot ik dan een prachtig rood vogeltje (welke me altijd te slim af is voor de foto!)of andere vogels. Heel bijzonder zo in je achtertuin. We hebben een klein drinkbakje gemaakt (cement!) waar 's avonds de vogels komen badderen. En ook de schapen komen regelmatig even over het erf scharrelen, water drinken en vertrekken vervolgens weer. Hier zijn geen mensen bij ofzo, deze schapen kennen zelf de weg. Werkelijk onder leiding van moeder, marcheren ze de hele dag rond en 's nachts houden ze een meeting op grote kruispunt in dorp. Daar ligt altijd hele verzameling schapen, die dan van allemaal verschillende mensen zijn. Gekgenoeg stelen ze ze niet van mekaar (terwijl schaap toch tussen de 50.000-100.000 CFA kost / 75 tot 150 euro. Jaja had al even geinformeerd, die kleintjes zijn echt zoooow cool! Wit met een staart en dan enkel zwart snuitje en vlek omt oog).Naja vooralsnog kopen we nog even geen schaap, maar ze komen dus wel gezellig even voorbij bij huize Dounia. Om maar even indruk te geven Gezellige beestenboel.

Wel zijn we inmiddels papa en mama van Dounia (wit haantje!), Afriki (gouden vrouwtje) en Toubabou (blanke kip). Het idee is geboren vanuit het verdriet om Dounia 1, het kipje dat bij ons dagelijks kwam ontbijten. Deze is wreedgenoeg opgegeten door de buren, wie overigens niet de eigenaren waren dus wat ook weer burenrel veroorzaakt heeft. (langdurig gesprek met de eigenaar van kipje, want alles gaat hier met de parole) Maar goed geen kip meer, en dat was wel zo gezellig. De verstandhouding mens' kip is hier sowieso wat anders. Of men hangt ze met bosjes op de kop aan t stuur van de fiets of ze worden liefgehad als een huisdier. Jawel. Een witte haan in je huis geldt als een sacrifice, soort verzekering voor geluk. En dus moet je deze met liefde behandelen. Wat betekent dat op het moment dat we m kochten er eerst uit beide vleugels een veer geplukt werd (zodat hun geur blijft en je dus de achtergebleven kippen voor de gek kan houden), maar daarna samen naar huis gelopen met kipje op de arm. Kriebelen onder zn snaveltje zodat beesje zn oogjes sluit.. hihi grappig zulk contact had ik nog nooit met een kip gehad. Daarnaast kregen we het advies om s'ochtends je mond te spoelen en dit uit te spugen in het waterbakje en ook het water waar je je gezicht mee wast zal hiernaar toe moeten gaan, dit alles zodat kipje' weet wie zn baasje is en dus met je meeloopt naar het hek. Bovenstaande vind ik zelf wel beetje vergaan, geloof dat we middels goed gesprek ook wel nader tot mekaar kunnen komen. En zijn nu een huis voor ze aan het bouwen, dus zou het niet gek vinden als ze weten wie wij zijn! Toch?

Ach en zo komen we hier de dagen wat door. Elfstedentocht zit er niet in hier, maar mag ni klagen. Doe wel lekker met jullie mee met een verkoudheidje! Wist niet meer hoe dat ook al weer was, maar blijkbaar stond mn biologische klok nog op wintertijd. Snotteren dus.

Nog een weekje hier … en dan vertrek in naar Dakar. Ga twee reizen begeleiden van 17 dec t/m 02 ja en 07 jan t/m 24ste. Dus geen kerst met de familie en ook niet met mn lief. Maar wel weer even aant werk!

Tot zover het nieuws uit zonnig Senegal. Hoop dat jullie lekker winterweer hebben en kunnen genieten van verse witte sneeuw, zon (?) en ijzig koude wind. Iiiiek hoorde berichten van -15 s nachts, gevoeltemparatuur! Heb dat hier geprobeerd uit te leggen.... maar ze konden zich er weinig bij voorstellen. Men loopt hier nl met gemakt het hele jaar met winterjas aan en muts op. Tegen de kou of de zon of misschien omdat het mode is.. of juist niet. Weet eigenlijk niet waarom. Maar echt kou dat kennen we hier niet. Dus voor wie het niet meer uithoudt daar... jullie zijn allen meer dan welkom!!

Groetjesss en veel warmte, Astrid & Issiaga

Van de ene ziekenboeg in de andere...

Suus ziekenhuisperiode in Afrika werd helaas nog even verlengd, toen bleek dat alles nog in werking moest werden gesteld voor de repatriering. Maar uiteindelijk isze donderdagochtendgoed thuisgekomen onder begeleiding van een verpleegkundige. De laatste dagen hebben we ons weten te vermaken met een kaartspel tussen de dutjes door, en ik ben zelfs een beetje verslingerd geraakt aan Sudoku. Had me dr nog nooit aan gewaagd en vind mezelf nu al een hele goeie haha!

Zelf ben ik woensdagmorgen in een uurtje teruggevlogen naar Ziguinchor! In vergelijking met de autoroute heel relaxed. Na aankomst opgehaald door Iss met taxi en in 3u naar Abene gehobbeld (dat dan weer wel). Daar aangekomen, echt helemaal leuk, op straat ontvangen door de groep~Dounia Percussion, die onderweg waren voor de mensen muziek te maken! Heel warm en mooi weerzien-fijn weer 'thuis' te zijn. Het was natuurlijk Tabaski en dus waren alle mensen prachtig gekleed (kleermakers maken overuren deze weken want iedereen wil een nieuw kostuum!) en dus was iedereen in de feest stemming. Het schaap daarentegen... Maja das nou eenmaal traditie! In de Casamance hebben de mensen niet zoveel geld dus wie kan doodt een geit of koe, want das goedkoper. En dus was ik gelijk getuige van het villen van een geitje, en werd ons even later heel aardig een pannetje geit gebracht. (feest waarin je deelt met elkaar) En zo, jawel, heb ik voor het eerst in mn leven (denk ik) geit gegeten. Klein beetje en goed geselecteerd, want alles gaat in de pan. Vind ten opzichte van het dier zelf toch niet zo aardig van mezelf... vind geitjes nl zo schattig.

Maarja thoort er een beetje bij (om het leed maar te verzachten, of mn schuldgevoel weg te poetsen)

Verder lekker nog niet zoveel gedaan, beetje bijkomen (waarvan? In zh ook alleen maar gelegen maar oke) en plekje inrichten. Iss had alles voor mn komst wat opgeknapt, dus is wel weer gezellig kamertje zo. Beetje naar dorp gewandeld, en terug en heen en terug en zo dus weer enigszins in beweging geweest! En, gewoon omdat het kan!, keertje met taxi terug naar huis laten brengen. Taxi, dat klinkt dan best luxe, ma... helaas ook een taxi rijdt niet zonder benzine. Dus we hebben zo ongeveer een half uur achter in de auto gezeten wachten tot Moussa zn gasole gevonden had. Ach ja.. he zo gaat dat! En we hebben hem ook niet gehoor toen hij het Bweg' moest nemen om ons naar huis te rijden. Het gras stond nog meer dan meter hoog en het leek meer een gamedrive dan een taxirit, maar heb m niet horen klagen. Dat vink dan toch ook wel weer leuk!

One time experience, want de volgende dag kwam er een kudde mensen met kapmessen en vegers voorbij die alles aan kant hebben gemaakt. Het gras, de bomen, takken, alles wat in de weg stond moest wijken. 'Gsw' kan hier nog wat van leren, in no time alles aan kant. En ook dan denk ik, bij ons moet je bij de gemeente een aanvraag indienen om ee boom in eigen tuin te verwijderen, hier hakken ze met gemak jouw boom van de weg! Naja weer brandhout, voor een vuurtje!

Issiaga was echter nog steeds ziek, had al weken last van een hoestje en was erg moe (hetgeen voor mn eeuwig energieke mannetje niet echt te verkroppen is) Als de medicatie na een week niet zou aanslaan moesten we terugkomen.... Maar de dienstdende arts in het ziekenhuis had echter geen tijd, stuurde ons gelijk weer weg en hielp alleen doodzieke mensen. Na paar telefoontjes, bezoeken aan loketten links en rechts voor boekje (dossier) en bonnen (bewijs v betaling) dapper teruggegaan. Hij was nog altijd geirriteerd, maar heeft snel een blijk geworpen op de foto en nieuwe medicijnen voorgeschreven. Het bleek te gaan om een longontsteking! Nou dat vind ik toch niet niks, maar voor hem geen reden voor verder onderzoek. Het was een hele vreemde situatie, gezien wij in behandelkamer wachten, waar op dat moment een jong meisje was overleed. Dus naast een rouwende vader waren we ineens getuige van afdekken van een kind. Zo bizar, ook om vervolgens weer hup door te gaan, met dat waar je voor gekomen was. Ik had nog nooit een dood kind gezien, en nu moesten we de realiteit zo onder ogen zien.

In rapido Frans werden we de deur gewezen en na uitleg van een ander hebben we ontdekt dat we naar ander loket moesten voor laboratoriumonderzoek. Maar helaas maandag terugkomen, dus noodgedwongeneerst terug naar huis.

De nachten verliepen sowieso al niet zo rustig meer, omdat Iss erg kortademig was en supersnelle hartslag en koorts tijdens de nacht dat ik min of meer maar besloot wat te waken. Echt gerust gaan slapen kon ik toch niet. En dan zie je dus wat er zich snachts allemaal afspeelt in zon kamertje...

Op een gegeven ogenblik dacht ik even dat het regende, vervolgens dacht ik muizen te oid te horen dus deed het licht aan! Aaagh Inval van het leger! Werkelijk honderden mieren waren druk aan het marcheren over de muur, onze klamboe, het plafond (en dus vielen pof naar beneden) In alle hoeken van de kamer, en ze hadden ook hun doorgang weten te vinden door onze klamboe. We hebben gewoon een matras los op de grond en dus was onmogelijk om op de vier hoeken te gaan liggen zodat ze dr niet onder door konden sneaken. Iss zei maar steeds, ga maar slapen als je wakker wordt zijn ze gewoon allemaal weer weg, maar daar dacht ik toch even anders over, dat gekriebel. Vlgs hem waren het vriendelijk mieren (v zelfde familie als hij doorgaans eten geeft savonds) maar heb ze goed bekeken en hadden echt van die grote grijpkaken, die ik niet in mn velletje wil. Dus eerst alle mieren 'opgeruimd' in de klamboe en toen toch maar snel in slaap gevallen. De volgende morgen was echt een ravage, van zowel gesneuvelde mieren -die door andere miertjes weer werden opgehaald- als zand wat ze los hadden weten te wroeten. (het huis is gemaakt van zand en ze schijnen intrek te hebben genomen in de barsten vant oude huis! Naja gezellig) Was me wel weer een nacht hoor!

Zondagmiddag alweer vertrokken naar Ziguinchor. Alle bagage mee omdat ik pas eind januari daar zou terugkomen. Vlgs plan zouden we nl doorreizen naar Guinnee.. maar gezien de huidige staat van gezondheid van Issiaga, geloof ik er niet in dat dit doorgaat. Hij hoest echt veel en de koorts is hevig. Van 38.8 C in de auto, uren rijden naar Ziguinchor. Tot 34.6 C in de nacht.

In ziguinchor hebben we wel vor de verandering een luxe hotel, met schone lakens en badkamer, tv op de kamer en zwembad voor de deur! Zodat Issiaga lekker de hel dag kan slapen en in ik koude yoghurt kan eten uit de minibar en wifi internet heb!

We zijn zowel maandag als vandaag voor 7 u int ziekenhuislab geweest en morgen krijgen we de uitslag van de kweek. Ondertussen een goede arts bezocht, gevraagd om uitleg van en deze heeft wel een gedegen onderzoek gedaan en geluisterd naar Iss zn klachten. Helaas gaven zijn bevindingen gaven ons al niet meer hoop. Morgen horen we de exacte uitslag. Moet zeggen dat ik het heel spannend vind en beetje bang ben voor wat de bevindingen zijn... maar hoop iig op duidelijkheid. Tot zover nu, dank voort meeleven en wordt vervolgd!

Liefs Astrid

en zieke Issiaga...

en zo lig je dan ineens in een Afrikaans ziekenhuis!

En zo lig ik dan ineens met Suus in een ziekenhuis in Dakar!

Jammer genoeg is onze reis naar het zuiden van Senegal iets anders verlopen dan gepland. Suzanne hoestte nl ineens bloed op, wat nogal beangstigend was. Dus gelijk alle hulptroepen ingezet, artsen gebeld en gekeken waar we het beste heen konden voor onderzoek. Doorgereden naar Ziguinchor (2 ½ uur!) en daar naar 'groot' ziekenhuis geweest, wat zoals altijd alweer een belevenis op zich was. We moesten ons een weg banen door allemaal zieke mensen, en rustig even wachten met 'uitzicht' op angstige jongen aan zuurstofapparaat. Gelukkig werden we erg snel geholpen, hebben ze bloedtest gedaan en longfoto gemaakt en leek alles goed. Dus werd de diagnose gesteld op een maaginfectie en hiervoor kreeg ze antibiotica voorgeschreven...

Aangezien ze bloed bleef hoesten, besloten terug naar huis te willen om daar zo nodig verder behandeld te worden. Want tsja voor 'kleine' dingen ala, maar echt opgenomen worden in dat ziekenhuis wil je toch echt niet. Wij hoopten erop dat dit snel geregeld kon worden, en hadden al zo gecalculeerd dat ze de vlgd ochtend thuis zou zijn. Maar natuurlijk is de alarmcentrale van de verzekering verantwoordelijk en dus namen zij het besluit eerst naar Dakar te gaan voor verder onderzoek. Na MRI bleek de maaginfectie een longontsteking te zijn en ligt ze nu aan het infuus met medicatie. We hebben zojuist gehoord dat we iig tot maandag (3dg) moeten wachten om in te schatten of het dan verantwoord is om te vliegen! Echt heeel jammer dat onze reis zo -vroeg- moet eindigen, maar we zijn blij hier in 'goede handen' te zijn en echt te weten wat de oorzaak was.

Dit ziekenhuis is een van de luxe'ste plekken waar we tot nu toe geweest zijn; airco op kamer, enorme bádkamer, superlekker vers eten en .. croissantjes voort ontbijt. Mogen alleen maar een 1 ½ ltr fles water per dag (jaja.. moet je opletten!) en voor de handdoeken moesten we nachtje wachten. (ik aan de wandel door donker uitgestorven ziekenhuis-verpleegster zegt nee hebben we niet tot morgen wachten! Andere verpleegster -van de aardige variant- gevonden, zij ging op zoek voor ons maar kwam later ook melden dat ze niet te vinden waren) De ene zuster is supervriendelijk en de ander .. echt té ongeinteresseerd! De ene arts had ons geen informatie gegeven en was naar huis gegaan, en de nacht arts is 3x geweest en heeft ons de resultaten van de scan verteld. De alarmcentrale bellen we ook maar plat om wat informatie los te krijgen, maar deze gaan ook niet helemaal mee met ons tempo. We hebben ons zelf maar als echte 'westerlingen' bestempeld; die willen weten waar ze aan toe zijn en iedereen bestormen met vragen. (klein verschil met de gemiddelde afrikaan misschien) Ondertussen lachen we heeeel vriendelijk naar iedereen!

Gelukkig hebben we voor al deze 'ellende' het geweldig leuk gehad met zn 3en. Issiaga en ik hebben Suzie opgehaald midden in de nacht van de luchthaven, hier werd ze al begeleid door van die opdringerige tassensjouwers-die vervolgens slechts 10 euro willen voor hun ongevraagde service! Niet dus! Na even lekker bijgeslapen te hebben, is Suus dr met Iss op uitgeweest om ontbijtje te verzamelen. Op ons balkon (aan zee!) hebben we met de perculator echte lekkere sterke koffie gezet! (kadootje suus voor mn verjaardag!) Daarna hebben we hele middag op strand gezelli zitten kletsen. Echt zooo leuk dat mn vriendinnetje speciaal voor mij/ons hier is gekomen en dus zo in mijn wereldje hier stapt! Heel bijzonder. Toen ze dan een beeeeeetje geland was hier op Afrikaanse bodem, tourtje gedaan door wereldstad Dakar! Haha heeeeel veel prikkels ;-)

Op de markt, doolhof met souvenirstalletjes, werden we al schreeuwend achternagezeten door een vrouw (met rechtopstaand kroeshaar- alsof ze kortsluiting had gemaakt!) die beweerde dat we beloofd hadden bij haar kraampje te komen kijken.... a me nooit niet; doe hier nóóit beloftes, en wel om deze reden! Maja Suzie dacht natuurlijk wel gelijk 'waar ben ik nou dan weer beland'!

Tijdens onze local lunch, ergens langs de straatkant, lekker tieboudienne gegeten. En waar je ook bent wordt wel iets te koop aangeboden; strijkijzer, dvds, promotion credit! of... vogeltjes! Er kwam dus een verkoper langs met heeeeeel veel vogeltjes in een kooi'kistje. (legbatterij int kwadraat). Dat was echt te pijnlijk om aan te zien. Dus bod gedaan op hele kistje... hmm misschien iets te revolutionair. Dus besloten 12 vogeltjes 'vrij' te kopen; en vogel hoort natuurlijk gewoon vrij! Te kunnen vliegen. Dus als vredesduifjes gingen ze de lucht in. Slechts een enkeling maakte een duikvlucht de weg op. Dus ik snel dr naar toe (onder toeziend oog van alle aanwezigen! Ach ja je bent toch al blank en doet dus gekke dingen!) Het beesje vloog op, maar werd achter nagezeten door een op de loer liggende kat! En ja hoor nog geen minuut later sjouwde dit luie dier trots voorbij met zn prooi.... walla that's nature. Toch 11 gered (tot de rappe vogelaar ze weer vangt :$) !!

Om maar even een indruk te geven van wat je zo even kan beleven.... op een dag in Dakar!

Na Dakar zijn we naar soort rustoord geweest; naja gewoon heel leuk gedecoreerd schelpen'hostel aan de kust. Kamer met uitzicht op de rotsen waar de golven op sloegen, en hangmatten om een dutje in te doen. Time to chill dus! Zo gezegd zo gedaan, lekker flesje(s) wijn genuttigd, wegdromend bij ons uitzicht.

Volgende ochtend hebben we, jawel, paardgereden! Voor Issiaga de eerste keer, dus eerst voorzichtig meehobbelen in draf, maar vervolgens wou het kleine beesje (aangespoord door meneer) steeds voorbij en ging gewoon al in galop! Haha hij wel, en wij maar lachen!! Zelf uiteindelijk ook nog in galop geweest, ma vond maar hard! Onderweg takken ontwijken en zorgen dat ik niet gelanceerd werd. Ma... prachtige rit, door mooie natuur!

's Avonds kennisgemaakt met live African music, en mooi staaltje sabar en doundounba gezien. En vervolgens zelf lekker gedanst in nabijgelegen bar. Helemaal leuk (haha en dat vonden de mannen ook; om en om deden ze een poging Susan te benaderen, die dan maar weer lief onschuldig lachte omdat ze geen woord van het Frans verstond!)

Omdat we het zo'n relaxed plekje vonden, besloten nacht langer te blijven en dus vond mijn lijf het tijd om keer ziek te zijn (mag ni klagen laatste keer was heel lang geleden). Kort samengevat dus de hele nacht aan het spoken geweest, zo belabberd voelde ik me. Ging steeds buiten zitten (lekker koel, en buiten bereik van de enorme zwarte sprinkhanen die mede onze kamer hadden ingenomen!) en dan kwam de nachtwaker weer met z'n zaklampje kijken wie daar de orde aan het verstoren was... Maja gelukkig 'slechts' één nacht en vlgd dag weer opknappen 'in alle rust!'.

Na Toubab Dialow, met al onze bagage! (denk zo'n 7 tassen!) in taxi terug naar Dakar. Onderweg nog even langs de Ambassade om papieren voor Iss te halen. Zelf heb ik mn Visa voor Guinnee vorige week gehaald, maar hiervoor moesten we later terugkomen. Suus en ik buiten in het zonnetje gewacht. Getracht een foto te maken, van de o zo coole Yalla yalla's, lokale bussen vrolijk beschilderd en behangen met franjes, marabouts, stickers en alles wat je kan bedenken. Helemaal opgaande in mijn poging, de agent niet zien aankomen. Ai! Of ik toestemming had foto's te maken van de ambassade, en ik moest mn camera afgeven! Hiiiii, mooi niet. Dan moest ik mee naar.... Neeeeh ook niet. Taximan gestuurd naar Iss en zelf met mn onschuldig maar cordaat gezicht, met dit uniform het gesprek aangegaan. Foto's laten zien, en vriendelijk gelachen! Hij had zn punt gemaakt- ik mn excuses. En daarmee was het klaar. (snap het ook wel. die man verveelt zich ook dood, de hele tijd onder een boom te zitten... en zoekt ook wat afleiding ;)

Helaas was de belangrijke man die voor Iss de handtekening moest zetten niet aanwezig, en dus moest hij eind van de middag nog weer keer terug. (welkom in Afrika!)

Dus Suus en ik (met alle bagage!) gingen vooruit op de boot naar Goree. Hier was het hele weekend een internationaal festival, en dus.. waren wij erbij. Opgehaald door Moustapha, die al kamer voor ons had geregeld local, maar erg prima! Schoon huis met mooi binnenplaatsje, koelkast en douche. (het water ging er alleen dagelijks af, dus s avonds gewoon met emmertje gooien)

Issiaga was beetje ziek en ging lekker slapen en wij gingen erop uit naart festival. Eerst braaf op de tribune en later temidden van de kids vlak voort podium. Gekgenoeg waren er maar weinig mensen die in beweging kwamen. (miss omdat niet hun 'eigen' muziek was) Maar voor ons was het onmogelijk om stil te blijven staan. Hii... en dat is niet onopgemerkt gebleven.

Na een geweldig optreden uit Brazilie, met trommels zang en prachtige dans, kwam de groep uit Martinique. Op gegeven moment begaven de dansers zich voor het podium, en toen omringd door omstanders. Wij hadden inmiddels als plaats genomen op een stoel, het was al 4uur en tussen de optredens hadden ze steeds dik half uur werk dus... even tijd om bijte komen! Ze deden hele grappige dans; de 'Zip, zap, zabbab'. Op dit ritme stapten ze op mekaar af (m/v) en batsten 'hop' met 'geslachtzone' tegen mekaar aan, onder luid gelach van iedereen. Hilarisch! Maar... je voelt m aankomen, er werden mensen uit publiek gevist (juist ja.. ze hadden ons stoeltje gevonden!) en dus moesten we meedansen. Even dacht ik dat het zipzap zabbab gedeelte overgeslagen werd, maar toen ik nog rustig met mn heupjes aan het draaien was kwam die mooie man ineens op me afgesprongen! Haha, iiiee moest zo lachen, en voor ik bekomen was was hij dr alweer! Suus zabbabde naast me, hilarisch!. Gewoon dus full contact en werd echt stevig vastgepakt en zip zap zabbab! Och.. en waarom ook niet 'koppel voor koppel - vol voor de camera!' Geloof dat we de tv wel weer gehaald hebben! Echt te grappig!

Naja hierna lang nagelachen en gewacht op Senegalese toppers, Titi. Waarop dus inderdaad wel alle Senegalese meisje helemaal uit hun dak gingen en een enkeling de kans greep op het podium met mbalax-man de dans aan te gaan. Wel heel cool om te zien. Het optreden van Daara J hebben we gelaten. Het optreden waar iedereen voor bleef. Want ja de tribunes zaten nog vol, de meeste kids waren dr nog.. en toch was het al 6 uur in de ochtend! Wij zijn lekker ons bedje ingekropen.

Tijdens de afsluiting van het festival; kwam zipzap zabbab nog een keer voorbij. En uiteraard uit alle mensen werden wij van onze schuilplaats gelicht -het stiekum natuurlijk té leuk vinden- en onder toeziend oog van Issiaga ging deze vrije europese dame de dans weer aan, hetzij dit keer iets meer ingehouden en met minder 'leidende' man! Te grappig, al waren de meningen daar wat over verdeeld. En... waar we ook zijn grinnekt wel iemand... zip zap zabbab.

Het plan met de boot naar Ziguinchor te gaan is in het water gevallen... dit enorme passagiersschip bleek vol! Tot aan de 19e. Vanwege het aantreden van Tabaski, dit is een groot feest onder de moslims op de 17e. Waarvoor iedereen een schaap offert, dus .... overal zie je schapen... niert wetend welk lot hun te wachten staat. Maja de boot was dus vol dus zijn wij met 7place onze route naar Abene begonnen. Enigszins angstig voor de grensovergangen van Gambie, die onze vitamientjes en malariapillen, als drugs kunnen bestempelen en zo hopen nog een extra zakcentje te 'verdienen'. Maar we hadden het geluk aan onze kant en konden probleemloos passeren. Uiteraard wel door betalen van de stempel! Duidelijk voelbaar verschil tussen grens Senegal en Gambie!

Aangekomen bij de pond (waar ik afgelopen jaar met iss 7 uur heb gestaan!) konden we gelijk over. De auto moest een ronde wachten, omdat de pond vol stond met... jawel schapen! Hadden wij dus mooi de tijd even rustig te lunchen aan de overkant. Vanaf hier (na 3 happen mafé) ging alles in stroomversnelling... de eerste keer bloed bij het hoesten... telefoon regelen (gambia.. andere simkaart) bellen etc.... ziekenhuis... vliegen... Dakar... en nu 5 dagen in ziekenhuis!

Als alles goed gaat vliegt Suus, onder begeleiding v arts, maandagnacht naar NL. Ik dinsdag naar Ziguinchor. Dan linea recta naar Abene... en dan maars even kijken wanneer we doortravellen naar mn schoonfamilie in Guinnee Conakry! Heel veel zin in, maar eerst even alle mensjes 'zien' thuis in Abene. Kan ni wachten.... maar nog2 daagjes verplicht uitrusten te bedde in Clinique du Sud/Suus.

Legui legui

BisBis, Astrid

Issiaga & Suzanne

Oost, West ...

Het was dan maar een bliksembezoek van 3 dagen in Nederland, maar toch wel even fijn 'thuis' te zijn, gezellig bij paps en mams en ook nog even bij kunnen kletsen met verzameling vrienden. Heb een beeeeetje bij kunnen komen tussen het uitpakken en inpakken door en toen dinsdag alweer naar Schiphol vertrokken. Best idioot op daar twee keer in een week te zijn, en gek te bedenken dat ik nu half jaar weg blijf. Van ene wereld even naar huis en direct door naar mn andere leventje, tsja gaat soms allemaal even te snel maja.... c'est comme ca!

Op Schiphol begon het feest al... het vliegtuig kwam te laat binnen vanwege 'problemen' boven Frankrijk. Ik zat nog altijd ontspannen te wachten, want had toch 1 ½ u overstaptijd op Casablanca. Hmm maar toen er omgeroepen werd dat oo wij moesten omvliegen en we er ruim een uur langer over zouden oen, werd het toch wel een beetje krap! Juist ja-aansluiting gemist dus wachten op Maroc (gelukkig voor ons slechts 3uurtjes, anderen konden vlgd dag terug komen of zelfs 3 dg later!) Uiteindelijk kwam ik 4.15 aan ipv 0.15... met tijdverschil van 2 uur wast dus eigenlijk al 6.15 en laat nou net nu mn bagage er niet zijn! Pff nog goed uur rondgescharreld op luchthaven... maar nix dus over twee dagen terugkomen op goed geluk.

Maaa.. hetzij aardig afgedraaid en moe kon ik wel zo in de armen van mn mannetje vallen! En vanaf toen ging alles gewoon vanzelf. Taxi stond klaar, kamer geregeld.. ik hoefde alleen maar te volgen ;)

Prima kamer met ventilator (hetgeen alleen werkt als er stroom is, maja die valt regelmatig weg en dan wou ik toch wel heeeel graag naar buiten) en douche (dwz wel slang en alles aan de muur maar het water zat gewoon in de emmer, douche africaine zoals we van hier gewend zijn. Even een iets andere standaard dan ik de afgelopen maanden gewend was....

De eerste dag rondgelopenin een veel te grote korte broek van Issiaga-heel charmant. En dat in Dakar temidden van de mooie elegante Dakarois... ach ja verschil moet er zijn. Gelukkig kon ik de volgende morgen zonder matata mn tassen ophalen (oef!)

Vrijdagnacht mn groep opgepikt op luchthaven en vlgd dag naar Goree gegaan. In heerlijk pittoresk hoteletje 2 nachten geslapen en relaxed de reis begonnen.. ca va aller!

Vanmorgen village de tortues bezocht, met hele coole schildpadden... van die ini mini tot hele grote van 100 kg. Uhm heb nog even een poging gewaagd m op te tillen maar helaas, mn krachten overschat! Zo meteen neem ik een duik in Lac Rose, drijfzoutmeer.... en vanavond is er muziek en dans.... hetgeen ik zo fijn vind van hier zijn.

Tot zover nu...

Deze reis duurt tot 31 okt en dan komt mn lieve vriendinnetje Suzanne :))) Gezellig!!!

Mn telefoonnummer hier is

00221 (landcode) 77618 4081

op www.goedkoopbellen.nl of www.hallobuitenland.nl vind je goedkope inbelcodes (30cpm)