En zo lig ik dan ineens met Suus in een ziekenhuis in Dakar!

Jammer genoeg is onze reis naar het zuiden van Senegal iets anders verlopen dan gepland. Suzanne hoestte nl ineens bloed op, wat nogal beangstigend was. Dus gelijk alle hulptroepen ingezet, artsen gebeld en gekeken waar we het beste heen konden voor onderzoek. Doorgereden naar Ziguinchor (2 ½ uur!) en daar naar 'groot' ziekenhuis geweest, wat zoals altijd alweer een belevenis op zich was. We moesten ons een weg banen door allemaal zieke mensen, en rustig even wachten met 'uitzicht' op angstige jongen aan zuurstofapparaat. Gelukkig werden we erg snel geholpen, hebben ze bloedtest gedaan en longfoto gemaakt en leek alles goed. Dus werd de diagnose gesteld op een maaginfectie en hiervoor kreeg ze antibiotica voorgeschreven...

Aangezien ze bloed bleef hoesten, besloten terug naar huis te willen om daar zo nodig verder behandeld te worden. Want tsja voor 'kleine' dingen ala, maar echt opgenomen worden in dat ziekenhuis wil je toch echt niet. Wij hoopten erop dat dit snel geregeld kon worden, en hadden al zo gecalculeerd dat ze de vlgd ochtend thuis zou zijn. Maar natuurlijk is de alarmcentrale van de verzekering verantwoordelijk en dus namen zij het besluit eerst naar Dakar te gaan voor verder onderzoek. Na MRI bleek de maaginfectie een longontsteking te zijn en ligt ze nu aan het infuus met medicatie. We hebben zojuist gehoord dat we iig tot maandag (3dg) moeten wachten om in te schatten of het dan verantwoord is om te vliegen! Echt heeel jammer dat onze reis zo -vroeg- moet eindigen, maar we zijn blij hier in 'goede handen' te zijn en echt te weten wat de oorzaak was.

Dit ziekenhuis is een van de luxe'ste plekken waar we tot nu toe geweest zijn; airco op kamer, enorme bádkamer, superlekker vers eten en .. croissantjes voort ontbijt. Mogen alleen maar een 1 ½ ltr fles water per dag (jaja.. moet je opletten!) en voor de handdoeken moesten we nachtje wachten. (ik aan de wandel door donker uitgestorven ziekenhuis-verpleegster zegt nee hebben we niet tot morgen wachten! Andere verpleegster -van de aardige variant- gevonden, zij ging op zoek voor ons maar kwam later ook melden dat ze niet te vinden waren) De ene zuster is supervriendelijk en de ander .. echt té ongeinteresseerd! De ene arts had ons geen informatie gegeven en was naar huis gegaan, en de nacht arts is 3x geweest en heeft ons de resultaten van de scan verteld. De alarmcentrale bellen we ook maar plat om wat informatie los te krijgen, maar deze gaan ook niet helemaal mee met ons tempo. We hebben ons zelf maar als echte 'westerlingen' bestempeld; die willen weten waar ze aan toe zijn en iedereen bestormen met vragen. (klein verschil met de gemiddelde afrikaan misschien) Ondertussen lachen we heeeel vriendelijk naar iedereen!

Gelukkig hebben we voor al deze 'ellende' het geweldig leuk gehad met zn 3en. Issiaga en ik hebben Suzie opgehaald midden in de nacht van de luchthaven, hier werd ze al begeleid door van die opdringerige tassensjouwers-die vervolgens slechts 10 euro willen voor hun ongevraagde service! Niet dus! Na even lekker bijgeslapen te hebben, is Suus dr met Iss op uitgeweest om ontbijtje te verzamelen. Op ons balkon (aan zee!) hebben we met de perculator echte lekkere sterke koffie gezet! (kadootje suus voor mn verjaardag!) Daarna hebben we hele middag op strand gezelli zitten kletsen. Echt zooo leuk dat mn vriendinnetje speciaal voor mij/ons hier is gekomen en dus zo in mijn wereldje hier stapt! Heel bijzonder. Toen ze dan een beeeeeetje geland was hier op Afrikaanse bodem, tourtje gedaan door wereldstad Dakar! Haha heeeeel veel prikkels ;-)

Op de markt, doolhof met souvenirstalletjes, werden we al schreeuwend achternagezeten door een vrouw (met rechtopstaand kroeshaar- alsof ze kortsluiting had gemaakt!) die beweerde dat we beloofd hadden bij haar kraampje te komen kijken.... a me nooit niet; doe hier nóóit beloftes, en wel om deze reden! Maja Suzie dacht natuurlijk wel gelijk 'waar ben ik nou dan weer beland'!

Tijdens onze local lunch, ergens langs de straatkant, lekker tieboudienne gegeten. En waar je ook bent wordt wel iets te koop aangeboden; strijkijzer, dvds, promotion credit! of... vogeltjes! Er kwam dus een verkoper langs met heeeeeel veel vogeltjes in een kooi'kistje. (legbatterij int kwadraat). Dat was echt te pijnlijk om aan te zien. Dus bod gedaan op hele kistje... hmm misschien iets te revolutionair. Dus besloten 12 vogeltjes 'vrij' te kopen; en vogel hoort natuurlijk gewoon vrij! Te kunnen vliegen. Dus als vredesduifjes gingen ze de lucht in. Slechts een enkeling maakte een duikvlucht de weg op. Dus ik snel dr naar toe (onder toeziend oog van alle aanwezigen! Ach ja je bent toch al blank en doet dus gekke dingen!) Het beesje vloog op, maar werd achter nagezeten door een op de loer liggende kat! En ja hoor nog geen minuut later sjouwde dit luie dier trots voorbij met zn prooi.... walla that's nature. Toch 11 gered (tot de rappe vogelaar ze weer vangt :$) !!

Om maar even een indruk te geven van wat je zo even kan beleven.... op een dag in Dakar!

Na Dakar zijn we naar soort rustoord geweest; naja gewoon heel leuk gedecoreerd schelpen'hostel aan de kust. Kamer met uitzicht op de rotsen waar de golven op sloegen, en hangmatten om een dutje in te doen. Time to chill dus! Zo gezegd zo gedaan, lekker flesje(s) wijn genuttigd, wegdromend bij ons uitzicht.

Volgende ochtend hebben we, jawel, paardgereden! Voor Issiaga de eerste keer, dus eerst voorzichtig meehobbelen in draf, maar vervolgens wou het kleine beesje (aangespoord door meneer) steeds voorbij en ging gewoon al in galop! Haha hij wel, en wij maar lachen!! Zelf uiteindelijk ook nog in galop geweest, ma vond maar hard! Onderweg takken ontwijken en zorgen dat ik niet gelanceerd werd. Ma... prachtige rit, door mooie natuur!

's Avonds kennisgemaakt met live African music, en mooi staaltje sabar en doundounba gezien. En vervolgens zelf lekker gedanst in nabijgelegen bar. Helemaal leuk (haha en dat vonden de mannen ook; om en om deden ze een poging Susan te benaderen, die dan maar weer lief onschuldig lachte omdat ze geen woord van het Frans verstond!)

Omdat we het zo'n relaxed plekje vonden, besloten nacht langer te blijven en dus vond mijn lijf het tijd om keer ziek te zijn (mag ni klagen laatste keer was heel lang geleden). Kort samengevat dus de hele nacht aan het spoken geweest, zo belabberd voelde ik me. Ging steeds buiten zitten (lekker koel, en buiten bereik van de enorme zwarte sprinkhanen die mede onze kamer hadden ingenomen!) en dan kwam de nachtwaker weer met z'n zaklampje kijken wie daar de orde aan het verstoren was... Maja gelukkig 'slechts' één nacht en vlgd dag weer opknappen 'in alle rust!'.

Na Toubab Dialow, met al onze bagage! (denk zo'n 7 tassen!) in taxi terug naar Dakar. Onderweg nog even langs de Ambassade om papieren voor Iss te halen. Zelf heb ik mn Visa voor Guinnee vorige week gehaald, maar hiervoor moesten we later terugkomen. Suus en ik buiten in het zonnetje gewacht. Getracht een foto te maken, van de o zo coole Yalla yalla's, lokale bussen vrolijk beschilderd en behangen met franjes, marabouts, stickers en alles wat je kan bedenken. Helemaal opgaande in mijn poging, de agent niet zien aankomen. Ai! Of ik toestemming had foto's te maken van de ambassade, en ik moest mn camera afgeven! Hiiiii, mooi niet. Dan moest ik mee naar.... Neeeeh ook niet. Taximan gestuurd naar Iss en zelf met mn onschuldig maar cordaat gezicht, met dit uniform het gesprek aangegaan. Foto's laten zien, en vriendelijk gelachen! Hij had zn punt gemaakt- ik mn excuses. En daarmee was het klaar. (snap het ook wel. die man verveelt zich ook dood, de hele tijd onder een boom te zitten... en zoekt ook wat afleiding ;)

Helaas was de belangrijke man die voor Iss de handtekening moest zetten niet aanwezig, en dus moest hij eind van de middag nog weer keer terug. (welkom in Afrika!)

Dus Suus en ik (met alle bagage!) gingen vooruit op de boot naar Goree. Hier was het hele weekend een internationaal festival, en dus.. waren wij erbij. Opgehaald door Moustapha, die al kamer voor ons had geregeld local, maar erg prima! Schoon huis met mooi binnenplaatsje, koelkast en douche. (het water ging er alleen dagelijks af, dus s avonds gewoon met emmertje gooien)

Issiaga was beetje ziek en ging lekker slapen en wij gingen erop uit naart festival. Eerst braaf op de tribune en later temidden van de kids vlak voort podium. Gekgenoeg waren er maar weinig mensen die in beweging kwamen. (miss omdat niet hun 'eigen' muziek was) Maar voor ons was het onmogelijk om stil te blijven staan. Hii... en dat is niet onopgemerkt gebleven.

Na een geweldig optreden uit Brazilie, met trommels zang en prachtige dans, kwam de groep uit Martinique. Op gegeven moment begaven de dansers zich voor het podium, en toen omringd door omstanders. Wij hadden inmiddels als plaats genomen op een stoel, het was al 4uur en tussen de optredens hadden ze steeds dik half uur werk dus... even tijd om bijte komen! Ze deden hele grappige dans; de 'Zip, zap, zabbab'. Op dit ritme stapten ze op mekaar af (m/v) en batsten 'hop' met 'geslachtzone' tegen mekaar aan, onder luid gelach van iedereen. Hilarisch! Maar... je voelt m aankomen, er werden mensen uit publiek gevist (juist ja.. ze hadden ons stoeltje gevonden!) en dus moesten we meedansen. Even dacht ik dat het zipzap zabbab gedeelte overgeslagen werd, maar toen ik nog rustig met mn heupjes aan het draaien was kwam die mooie man ineens op me afgesprongen! Haha, iiiee moest zo lachen, en voor ik bekomen was was hij dr alweer! Suus zabbabde naast me, hilarisch!. Gewoon dus full contact en werd echt stevig vastgepakt en zip zap zabbab! Och.. en waarom ook niet 'koppel voor koppel - vol voor de camera!' Geloof dat we de tv wel weer gehaald hebben! Echt te grappig!

Naja hierna lang nagelachen en gewacht op Senegalese toppers, Titi. Waarop dus inderdaad wel alle Senegalese meisje helemaal uit hun dak gingen en een enkeling de kans greep op het podium met mbalax-man de dans aan te gaan. Wel heel cool om te zien. Het optreden van Daara J hebben we gelaten. Het optreden waar iedereen voor bleef. Want ja de tribunes zaten nog vol, de meeste kids waren dr nog.. en toch was het al 6 uur in de ochtend! Wij zijn lekker ons bedje ingekropen.

Tijdens de afsluiting van het festival; kwam zipzap zabbab nog een keer voorbij. En uiteraard uit alle mensen werden wij van onze schuilplaats gelicht -het stiekum natuurlijk té leuk vinden- en onder toeziend oog van Issiaga ging deze vrije europese dame de dans weer aan, hetzij dit keer iets meer ingehouden en met minder 'leidende' man! Te grappig, al waren de meningen daar wat over verdeeld. En... waar we ook zijn grinnekt wel iemand... zip zap zabbab.

Het plan met de boot naar Ziguinchor te gaan is in het water gevallen... dit enorme passagiersschip bleek vol! Tot aan de 19e. Vanwege het aantreden van Tabaski, dit is een groot feest onder de moslims op de 17e. Waarvoor iedereen een schaap offert, dus .... overal zie je schapen... niert wetend welk lot hun te wachten staat. Maja de boot was dus vol dus zijn wij met 7place onze route naar Abene begonnen. Enigszins angstig voor de grensovergangen van Gambie, die onze vitamientjes en malariapillen, als drugs kunnen bestempelen en zo hopen nog een extra zakcentje te 'verdienen'. Maar we hadden het geluk aan onze kant en konden probleemloos passeren. Uiteraard wel door betalen van de stempel! Duidelijk voelbaar verschil tussen grens Senegal en Gambie!

Aangekomen bij de pond (waar ik afgelopen jaar met iss 7 uur heb gestaan!) konden we gelijk over. De auto moest een ronde wachten, omdat de pond vol stond met... jawel schapen! Hadden wij dus mooi de tijd even rustig te lunchen aan de overkant. Vanaf hier (na 3 happen mafé) ging alles in stroomversnelling... de eerste keer bloed bij het hoesten... telefoon regelen (gambia.. andere simkaart) bellen etc.... ziekenhuis... vliegen... Dakar... en nu 5 dagen in ziekenhuis!

Als alles goed gaat vliegt Suus, onder begeleiding v arts, maandagnacht naar NL. Ik dinsdag naar Ziguinchor. Dan linea recta naar Abene... en dan maars even kijken wanneer we doortravellen naar mn schoonfamilie in Guinnee Conakry! Heel veel zin in, maar eerst even alle mensjes 'zien' thuis in Abene. Kan ni wachten.... maar nog2 daagjes verplicht uitrusten te bedde in Clinique du Sud/Suus.

Legui legui

BisBis, Astrid

Issiaga & Suzanne