even twee daagjes verlaat met plaatsen op weblog, gezien het wegvallen van alle stroom en connection hier, maar dan nu toch nog... mn laaatsteparole vanuit Afrique (ga zo de lucht in...)

..

Waar blijft de tijd???

Dik vier maanden geleden geland p Afrikaanse bodem en ben me nu geestelijk en bagage'lijk aan het voorbereiden op mn terugvlucht naar huuuuiiis??? Voelt heel vreemd, heb geen moment gedacht aan terug gaan omdat nog zo ver weg was, maar ineens ben ik mn laatste dagen aan het tellen hier.

Vanmorgen, of liever gezegd vannacht afscheid genomen van 'la plage et la mer'. We hebben in een strandhut geslapen... of nou ja dat slapen is niet echt gelukt. Ons vorstelijk matras was natuurlijk thuis en mijn ervaringen met 'slapen' op een “nat” zijn niet zo geweldig. Onze ondergrond, het zand stonk echt enorm... alsof de riolering uitkwam in onze idyllische strandhut, wat de romantiek niet echt bevorderde. Ma cest comme ca, ala we heben de nacht doorgebracht op het strand.

Gisteravond lekker wijntje genuttigd terwijl de woeste zee het achtergrondkoor vormde, en vanmorgen een verfrissende duik genomen en voor de laatste keer als een wilde de golven bedongn. Blijft toch heerlijk zo als een kind te spartelen in de zee.

Drie weken terug nog op Ile de Caraban geweest, bij Justine en Bouba, voor een festival. Heerlijk zo slapen (in een bed!) direct aan het strand. Klein eiland, maar erg levendig gedurende het festival. Met Jus mn afrikaanse kookkunsten eens uitgeprobeerd, wat resulteerd in een smaakol tomaten aardappelprutje, maa de buikjes waren weer gevuld. Verder heb ik iiiieeets te lang van de zo genoten, was een soort wandelend straalkacheltje met bijzonder design. Auwtsj... jaja heb ervan geleerd. Daarop volgende dagen de zon maar gemeden :D

Afgelopen weekend zijn we naar Ziguinchor geweest om daar het internationale festival bij te wonen!!! Aangekondigd met grote artiesten als Salif Keita en Youssou n'Dour... Eenmaal aangekomen zagen we wel tribunes maar geen podium?? hmm vreemd. Later bleken er twee of eigenlijk drie locaties te zijn. Helaas wist niemand iets van een programma, aanvangstijden of wat.

Na ons bordje Gamba's richting haven gegaan en daar gewacht op het grote spektakel. In het begin was er nauwelijks een kip ma later heeeeel veel mensen. Het was de eerste keer dat er zo'n groot festival is georganiseerd in de Casamance, met grote artiesten en zonder entree.. dus kun je wel nagaan. Enigszins organisatie van het geheel ontbrak echter??? Tijdje tussen de menigte heen en weer bewogen en daarna achterin de ruimte opgezocht. Salif is echter niet ten tonele getreden.

Zaterdag was er carnaval in de straten van Zig. Optocht van groepen uit de Casamance en omstreken gekleed in traditionele kleding en gepaard met opzwepende muziek. Erg coool. Veel groepen, en bekenden, gezien, lekker meegedanst en echt genoten van de veelzijdigheid van de culturen hier. Toch even anders dan carnaval bij ons ;p

Beetje jammer alleen dat program ietwat verlaat was, dus de groepen uiteindelijk in donker voorbij kwamen.. En daar waar het licht was -en de 'belangrijke' mensen-, waren óók de militairen met hun stokken en aanwezigheid van het volk werd niet op prijs gesteld, dus.. maken dat je wegkwam!

Savonds hebben we een poging ondernomen om de poort te bereiken, daar waar het concert van ?? was. Er waren echter hordes mensen ons restaurant voorbij gekomen, dus kon me enige voorstelling maken van de drukte daar. De hele stad liep uit van jong tot oud. Het schouwspel voor de poort was al een ervaring op zich (even in het midden gelaten of dat nou wel of niet positief was). Heeeel veel mensen, verschillende stromingen, van links naar rechts, voor naar achter en visa versa. Auto's, taxi's mensen met brommers ?? begaven zich in de menigte. Op gegeven moment ging de poort open -en dat waren niet de militairen die de mensheid binnenlieten!- en strormde men het terrein op.

Daar wou je echt niet tussenkomen, dus veilig plekje gezocht voor een taxi. Dachten we.. want deze ging ook 'rijden' aagh. Best gevaarlijk gebeuren, want je kon echt geen kant op en iedereen was door dolle heen. De veilige zijkant opgezocht, waar we redelijk rustig stonden, tot een militair bedacht dat er ruimte moest komen en met zijn riem op ons af kwam. Iedereen dook weg, duwde de ander aan de kant, maar er was geen ruimte om je te bewegen... dus ook daar kun je je misschien iets bij voorstellen. Doodeng, gelukkig had ik mijn beschermheer om me heen wat me enigszins een veilig gevoel gaf, maar ook hij kon me niet beschermen tegen hard ijzeren iets waar ik tegen op gevlogen ben. Resultaat beurse paarse plek in mn zij! (welke ik nu steeds tentoonstel tijdens het vertellen van onze parole... jaja achteraf is het een leuk verhaal!) Toen dus toch maar heel verstandig een uitweg gezocht naar rustiger grondgebied. Gekgenoeg bleven de auto's en brommers passeren, die blijkbaar achten ér wel éven doorheen te kunnen. Naja zijn weer ervaring rijker.

Mn laatste weken hier, in huize Dounia, zijn wat rustiger verlopen. Relaxed en toch zeker niet saaaai. Hebben veel gedaan en toch ook weer niet -wat overigens net zoveel tijd in beslag nam..-

Vandaag en route mn vertrek aangekondigd en afscheid genomen van de mensen hier. De 'wetenschap' wel weers terug te komen, maakt het makkelijker maar toch ook vreemd, want tsja wát is zeker.

Ga het wel missen hoor; het leven hier. Zo vanmorgen kwamen er ineens 3 meisjes op me afgevlogen (alsof ze vliegtuigjes waren) en werd ik even gedag geknuffeld, waarna ze weer verder liepen. Geloof niet dat ik ze eerder had gezien.

Ben inmiddels aardig gewend aan de Afrikaanse leefwijze, gewoonten en gebruiken hier. Tis heel gewoon het avondritueel uit te voeren voor het slapen gaan. Laken uitkloppen, mustiquair instoppen en laatste doundouli-check. (juist ja het zwarte miertje!) S'ochtends gaat Issiaga dr op uit om stokbrood te zoeken en samen halen we water bij de put voor de douche (uhm eerlijk is eerlijk hij sjouwt ermee) De koffie smaakt of naar vis of naar piment, maar zeker niet zoals Douwe Egberts het bedoeld heeft. En de broodjes alle dagen hetzelfde; of pindakaas of jam of pasta of alles tegelijk. Want zo gaat dat hier; veeel én creeeren van de vreemdeste combinaties :( Denk aan mayonaise met pindakaas of pasta met la vache qui rit/smeerkaas?? Beleg is nl anders niet in huis!

Ook zal ik ons kipje missen, wat dagelijks bij ons binnen komt scharrelen, om broodkruimels te schooien. Paranoia achteromkijkend of de zwarte mamakip haar niet aanvalt om haar prooi te stelen. Toch een gezellig gebeuren zo met al dat leven om je een...

Ik begrijp inmiddels dat “c'est pas loin”, betekent dat je nog een heel eind moet lopen en “toutsuite” inhoudt dat je er wel een uur of twee kan wachten. Heerlijk Afrique en soooms een beetje vermoeiend, haha.

Frans praten gaat vloeiend /daarmee niet gezegd foutloos/ en betrap mezelf er regelmatig op dat mn gedachten automatisch in het Frans gaan.

Heb gister de eerste schifting gemaakt tussen wat mee terug gaat en wat niet. Gewicht is hierin een belangrijke afweging. Hihi, heb weer veel te veel souvenirs geshopt; kan er niets aan doen.. gaat gewoon. Denken komt pas later. Dus ga zo maar eens kijken hoe alles in-gepakt- de tas gaat.

Morgenvroeg gaan we richting Gambie en vrijdag Insjallah mn vlucht naar Amsterdam. Mits er niet iets in de lucht hangt....

Gisteren ook met mn gezinnetje; Alya, le Roi mon frere's en Issiaga gegeten bij de pizzaria. Wat voor hen de eerste kennismaking was met dit heerlijke maaltje. Vanavond staat er creatie van mij op het menu, waarvoor ik nu nog naar Kafountine moet om ingredienten te halen. Mn laatste avondmaal....snik

Tzal wel even wennen zijn 'thuis', maaa heb ook érgens wel weer zin iedereen te zien, mn paps en mams die midden in de nacht op Schiphol voor me staan! lekker Nederlands te kletsen met al mn vriendjes, mn huis eígen te maken en katten weer te knuffelen,

Senseo´tje na een druk op de knop, lekker uitgebreid op de wc te zitten en natuurlijk bruine boterhammen met kaaaas én witte yoghurt zónder suiker te smikkelen... Ca va aller!

Wens jullie alvast een groots koninginnedagspektakel, Tegen de tijd dat jullie uitgefeest zijn, land ik op Schiphol. Zaterdagnacht dus. Tjing tjing en tot sooooon!

Grande bisou de l'Afrique,

Az Mata