Van kamelenleed tot angsthaas :$

Staartje Ouaga; De dansvoorstelling was errug indrukwekkend. Prachtig om te zien wat men neer kan zetten met dans, soepele bewegingen en tegelijkertijd kracht en power. In het stuk stond de positie van de vrouw centraal. Bijzonder, heb met bewondering zitten kijken.

Vervolgens zelf nog even tot in de kleine uurtjes het nachtleven van Ouaga in geweest en vervolgens in alle vroegte op de bus gestapt. Slik.. daar had ik niet zo over nagedacht toen ik mn ticket kocht; je koopt hier de dag van te voren-s avonds- je busticket voor de volgende dag. Op naam en keurig met gereserveerde stoel dus das wel handig, jammer alleen dat je dus twee keer de stad moet doorkruisen om het busstation te bereiken wat vaak wat aan de rand van de stad zit! Ma ala.. de bussen zijn erg relaxed!

In Bobo was de dag van de onafhankelijkheid, oiig een feest ter ere daarvan en de president zou naar het stadion komen; dus ik dacht Laat ik mn gezicht daar ook eens laten zien ;-) De aanvangstijd van 14.00 had ik wel wat ruimer kunnen nemen.. ma blijf Europeaan, dus dacht anders mis ik de helft, hop tjop gelijk die kant op. Ik had alweer viavia iemand gecharterd die me erheen zou chauffeuren... met de moto (scooter). Het feest was nog niet begonnen... maar er waren wel al heel veel mensen die een plekje op de tribunes hadden veroverd. De ene kant bleek voor de genodigden te zijn en helaas.. ik stond niet op de lijst. Dus eerst maar hapje eten, beetje sfeer proeven her en der en later (17u) terug... Er waren heeeel veeeel militairen op de been (jaaah.. mooie zwarte stoere mannen ;p hmm alleen was ik de gene die nagestaard werd, nou en in deze getale gaf dat toch een ietwat opgelaten gevoel haha) en mensen verpakt in traditionele outfits (maskerdans etc) dus er was genoeg te zien. In het stadion daarentegen was niet zo veel te zien, laat staan te horen... Er waren meerdere optredens, zag zo nu en dan iemand met microfoon naar de andere kant van het stadion rennen maar daar is het bij gebleven. De president schijnt te zijn geweest-heb zn hummer voorbij zien komen- maar heb m niet gezien. Ma na 3u tussen de menigte te hebben gestaan was ik wel moe.... dus dacht mooie tijd om te gaan, helaas toen waren de poorten(1) gesloten, dus moesten we tot 20u wachten, tesamen met andere mensen die hetzelfde idee hadden en richting uitgang wouden. Als we te dicht bij de doorgang kwamen, kwamen de agenten ons eeeeven met de stok tegemoet. Gevolg iedereen dook weg, enorme stofwolken en geen centimeter opgeschoven. Dus toch maar lekker op muurtje gaan zitten. En als afsluiter groots vuurwerk dus da was het wachten wel waard :D

Zondagochtend zelf dansles gehad; wat wel heeel lekker was (al dat luie zweet eruit) ma niet heel bijzonder qua les. Smiddags heb ik de mosque bezocht (van binnen ook) en de vieux village -oude stadsdeel- en .. j'ai la chance; fête de masques. Overal in de straten `feestende` mensen, en soort bosjesmannen(vermond als takkenbos) die niet praten (enkel geheime/sacred taal) maar rondlopen met zweep. Jaja klinkt raar en dat was het ook wel, het waren dr nogal wat en uit iedere straat kwamen er dan weer paar opduiken. Alle barretjes waren gevuld met mensen en kalebassen met chapolo' biére du miel. Wat drie dagen staat te koken alvorens het klaar is! En dezelfde dag opmoet ;p nou geen probleem ik borrel wel even mee. Dr zit niet echt alcohol in, ma je wordt er wel wat 'jolig' van als je dr niet aan gewend bent. Een ander drankje is Bandgi - van de palmboom en ook die ging dr prima in. S avonds laaat werd er muziek gespeeld (balafoon) en in een cirkel gedanst. Fantastisch! Alle vrouwen vonden me geweldig èn grappig` ha en ik ook; telkens kwam er weer een op me af, pakte mn hand en alsof ik de winnaar was en die ging die de lucht in! Het dansen begon steeds heel rustig en aan het eind moesten mn benen (en meedeinende billen!) het ritme zien bij te houden, tsjo viel nog niet mee, maa hihi men was onder de indruk! En ik ook, geweldige avond (die tot in de kleine uurtjes doorging, mja ook nu .. 9u bus!)

Mijn beurse billetjes waren nog niet 'genezen' of ik zat alweer te hobbelen achter op een scooter 'moto'. Met Mamourou op pad richting watervallen! Ik had al ontdekt dat ik niet meer zo'n fan was van de 'moto', maar pfff... Daar gingen we over zandwegen, met mul zand/ harde stukken, kleine kiezelstenen en grote uitstekende rotsen, hobbels en kuilen! Iedere keer als wiel beetje wegschoot, zat mijn hartje in mn keel! Mijn tijd van heldhaftig rondscheuren is echt 'passé', dacht alleen maar 'wat áls... ' De waterval was op zich leuk om te zien maar vooral heel lekker om even in onder te dompelen, de omgeving aldaar was ook echt schitterend groen.. iets waar ik lange tijd naar uit had gekeken.

De volgende ochtend 5u op en... ja hoor met lege maag op de moto, route vlak langs het water over zo'n smal paadje, maar het ging 'de terugweg voelde bijna vertrouwd. We zijn met bootje een meer op geweest en daar hippo's gezien (deze waren volgens mn bootjongetje níet gevaarlijk.. neenee déze niet?) Leuk, want ze waren erg actief, gapende grote bekken en stoeiende nijlpaardjes!

In de middag op weg naar Sindou, een piek'rotsgebergte. Zo'n 47 kilometer met de moto?? tsja... anders kan het niet dus... on y va! Nou werkelijk ik heb met samengeknepen billen achterop gezeten, had bijna in 'alle kleurtjes van mn bayefall' broek' gepoept! Deze weg was, hoe moet ik het uitleggen, niet goed vlakgemaakt, dus allemaal kleine hobbeltjes, en daar moesten we dus hard overheen!!! pfff, naja voelde me een held en tegelijkertijd een ongelofelijke sufferd. Ik moet er wel bijvertellen dat Mamourou echt wél de controle over de scooter had (alleen ik niet over mn buik) en dat we slechts één keer in berm beland zijn (?) maar niet omgevallen zijn ;p

Mn bus naar Gaoua, bleek vol (wist niet het kon!) dus moest tot de volgende ochtend wachten. 7 uur paraat - 11 uur vertrokken. De bus bleek geen bus, maar een taxibrousse-mini busje. Ah dat was alweer even geleden... was al gewend aan zitplaatsen met beenruimte in luxe bus. Nee nog één keer op zn afrikaans stofhappen, mooi rod arriveerde ik 5 uur later in Gaoua. Hier gelukkig afgehaald.. met de moto en aangekomen op het campement liefdevol ontvangen met emmertje water. (echt nooit genoeg om haar schoon te krijgen.. dus dan maar tijdelijk rouge ni) Kader' de eigenaar daar was echt superrelaxed en vriendelijk. Zn campement was ook zn atelier, waar hij 'dood hout weer levend maakt' tot kunst. Heerlijk sfeertje. Binnen no'time bezoek van kids die me vl verwondering aankeken en langzaam dichterbij kwamen. Ze vonden het erg interessant hoe ik mn pouvre pieds (zeer pijnlijke blaren!) aan het bepleisteren was.

Met Kader én moto op pad gegaan, even over de weg maar helaas ook daar lagen steentjes.. Kader reed echter zeeer voorzichtig (misschien beetje te wat ook niet al te rustgevend idee was..) en erg beheerst. Mn hartje had rust, had inmiddels vertrouwen zonder kapotte knietjes aan te komen. Maar ook nu gingen we meer dan 100 kilometer afleggen... mn arme 'tassaba'. Van onze route heeft het animistisch dorp het meest indruk op me gemaakt; Hier werd nog echt op deze leefwijze geleerd en dus stonden en allemaal beelden van voorouderen in het dorp, was er een fetisj'eur die voor paar cent of couri's (schelpen) de mensen helpt. Er zijn vier verschillende ruimtes (kleine donkere holletjes welke ik mocht betreden..) waar hij van alles had opgesteld, en iedere ruimte had zn eigen doel. Mensen die ziek waren worden bijv ontvangen in de eerste ruimte en dan gaat de fetisj'eur in contact om hulp te vragen voor genezing en medicament. Heel indrukwekkend en écht. Overal lagen veertjes van kippetjes die als sacrefice' hebben gediend.

De nacht heb ik doorgebracht in een tent (ja zon nylon heet zweetding) op het dak, van een familie in Lobi-dorp. Dat is de naam van de bevolking hier. Als bescherming tegen de reptielen... zei Kader! Prima kom maar op met die tent ;))

s avonds deel twee van de markt bezocht, met enkel de dorpelingen en vervolgens geen oog dichtgedaan in mn tentje. Matrasje was nl matje...

In dit dorp nog een huis bezocht van fetisj'eur met 7 vrouwen! Jaja hij wel; hetzij niet allemaal meer daar maar toch. Iedere vrouw heeft in het huis haar eigen kamer met potterie' als er van bepaalde reeks een kapot gegooid word betekent het dat ze gaan scheiden. Helder.

Verder nog noodgedwongen wat gevlochten onderzetters etc gekocht... nadat ik had plaatsgenomen op een bankje was ik binnen 30 sec omheind door heeeeeel veel mandjes en gewillige vrouwen! Bij een andere association gerund door en voor vrouwen wat zeepjes gekocht en bij de sculptures een houten krukje! Oeps-de tweede en ja zwaar!

De grote bus terug genomen naar Bobo (andere route) en wel ja moest eerste uur staan! Maar daarna lekker dommelen, in Bobo aangekomen direct in slaap gevallen tot de volgende ochtend.

Dit was in het kamertje van 3x3 van Mamourou. Ma ben dr wel even klaar mee, continu mensen om me heen. Gidsen int bijzonder... heb dr één uit mn bed moeten jagen en één in mn bed gevonden de volgende ochtend en allen kijken ze even verontwaardigd en afgewezen als je níet met ze in een bed wil slapen. Dus ik neem lekker even mn eigen ruimte in hier in hotelletje, met enkel mn eigen energie en even niemand die naast me ligt te snurken. Heerlijk!!!

Geloof sowieso wel toe te zijn aan 'rust', even geen mensen die me aanstaren, vriendelijke begroetingsrituelen, 'le blanche' roepende kids.. Wil wel even anoniem zijn ...

Al heeft het ook wel zo zn voordelen; heb nog nooit met zoveel mannen 'geschuifeld' op het moment dat het duomuziekje startte, doken ze met ze tweeën tegelijk op me af, hihi... en netjes rouleren. Verder gaat het er op de dansvloer heel netjes aan toe, wordt niet lastiggevallen of wat. Alleen leuk dansen op de burkinabe'muziek. Wat op zich erg grappig is om te zien, de dansvloer staat vol met mannen! (1:10) en op verschillende nummers doen ze echt 'dansjes', te schattig gewoon.

En ook op zondagmiddag is er 'matinee', dus tafels vol met 0,65lt bierflessen(er wordt echt véél gedronken hier!) en op klaarlichte dag een volle dansvloer! Erg gezellig, gekgenoeg zie 'k nauwelijks dronken mensen...

Vandaag mn laatste dag Burkina, morgenvroeg stap ik op de bus (6.00) en hoop 14 uur later aan te komen in Bamako. Daar word ik gelukkig van de bus gehaald door mn eigen 'gids' Heel veel zin in...

En in Mali gebruik ik weer zelfde telefoonnummer. :-) Thnx

Groetjes en veel liefs Astrid