Timboektoe!!!

Aangekomen bij de 'gare routiere' stond onze 4-4 al klaar, maaaar 9 uur vertrek werd ruim een uurtje later. Bij de gedachte aan een 4wd, denk ik toch al gauw aan een luxe wagen met airco en zachte bekleding. Maar, had het kunnen weten.., in dit geval zat ik met klem tegen de deur met een bobbel van het wiel in mn rug, samen met 3anderen op de achterbank. Op de voorstoel zat het Italiaanse koppel, en achterin!! hadden bankjes gefabriceerd en daar zaten er welgeteld zes, in hun geval klem met het hoofd tegen het dak. Op het dak.... bleken ook nog 2 mensen te zijn geklommen onderweg. Deze ontdekking deden we ten we ineens stemmen van boven hoorden komen.

Anyway op deze wijze gingen wij ons naar Timboektoe verplaatsen en we waren al meerdere malen gewaarschuwd voor de slechte weg... dus dat belooft wat?? Slechts een uur of acht voor de boeg, mits de auto niet door de lagers zakt of wat dan ook (hetzij niet ongebruikelijk) Insjallah! Toch wel spannend 'gaan naar Timboektoe', het klinkt als het einde van de wereld en heeft toch iets magisch ofzo.... Daarnaast is er een negatief reisadvies gebaseerd op 2 ontvoeringen door touaregs afgelopen jaar, maar het leek ons een aanvaardbaar risico (mits we niet de woestijn in zouden gaan) De touaregs zijn de nomaden die door de woestijn trekken op hun kamelen (droom droom!) ingepakt in blauwe doeken en gewaden. Ik vind ze altijd beetje mysterieus eng maar ook erg fascinerend. Onze eerste touareg ervaring was een irritant mannetje die dacht even zn slag te slaan uit ons 'toubabs', hij wou ons driedubbel dik laten betalen voor een lokaal bordje rijst! Ja jammer dan, mooi niet.... spreek inmiddels een beetje 'de taal'. We waren ook gewaarschuwd voor de vele opdringerige en vasthoudende verkopers, maar dat vond ik wel weer meevallen. De kinderen daarentegen.....

Bij ons hotel ontmoeten we Shindouk, (erg inspirerende touareg) en zijn vrouw Miranda (graag pratende Canadeese). In 'Sahara Passion' hebben we alle nachten óp ons torentje geslapen. Met uitzicht op zowel stad als 'desert'. Het was een rustige huiselijke plek, heerlijk welkom dus na alle 'bad stories'.

In de namiddag zijn we even de stad in geweest (HOT!) en de moskeeen bewonderd, en daarmee alle mannetjes die zich daaromheen bevonden. Hele gemoedelijke sfeer. Echter overal bevonden zich kinderen, en echt ook brutale -mn- meisjes, die als je niet reageerde op 'madaaaaam, madaaaaaaaam' allerlei dingen in eigen taal gingen zeggen, waarvan we waarschijnlijk de betekenis niet willen weten. Miranda's advies was 'frappen' wat heel normaal schijnt te zijn. Onze uitdaging in deze was dus nu; wanneer negeren , hoe te reageren op de gebruikelijke riedel; lárgent, cadeau, bic, bidon, BONBOOOON! Reageren = aandacht geven, duss.. en waar ligt de grens tussen 'lief je hand vasthouden (er zijn namelijk ook van die guitige koppies bij, die superonschuldig kijken) en uitvoerig ongevraagd betast te worden. Waarvan sommige echt aan je gaan hangen, te nieuwsgierig in mn tas aasen... Onze eerste aanpak vriendelijk lachen en grapjes maken, was niet effectief genoeg, maar frappen??? hmm... beginnen eerst maars met negeren.

Donderdag was er een feest (thuis) ter ere van de geboorte van de profeet Mohammed. Hiervoor werd een schaap geofferd, waarvan we bij het middagmaal alle ingewanden in de saus hadden liggen. De uitnodiging voor het middagmaal afwijzen is natuurlijk ongehoord, dus heb me beperkt tot rijst met saus. Maar werkelijk die lucht..... krijg je niet meer uit je neus. Yek, niet mijn lievelingskostje. De huid werd gebruikt voor de trommel, waarop de vrouwen een soort berbers ritme speelden en meezongen en klapten. Het vel werd continu natgemaakt en dus werd je zo nu en dan natgespatterd met schaap. Aan de geur van het dier was niet te ontkomen. Na het avondmaal... ???... werd er gedanst en natuurlijk hebben wij ook even meegedaan. De sfeer op zon soort feest is zo anders dan de opzwepende sabar of djembe, zoals we ze gewend zijn, maar was erg bijzonder. Tot diep in de nacht hoorden we de muziek doorgaan in de hele stad.

De volgende morgen bleken in de dezelfde stad, 26 mensen te zijn omgekomen! Het is een eeuwenoude traditie voor de moslims, op deze dag 3 maal om de moskee te lopen en hun gebeden te doen. Hier komen (10) duizenden mensen op af! De moskee werd gedeeltelijk gerestaureerd en enkele 'wegversmallingen' waren daar. Men had geen voorzorgsmaatregelen genomen en dus... een gedeelte is ingestort en in de horde zijn mensen platgedrukt en gestikt! Echt te bizar, 26 doden en vele gewonden. En heel vreemd te bedenken dat alles zo vlakbij is voorgevallen. De president heeft Timboektoe bezocht en dus reden politie en militairen af en aan, wat ook zo'n vreemde spanning geeft. Maar verder hebben wij er niet veel van gemerkt.

In de middag onze verkoeling gezocht in zwembad van ander hotel en nog net de zonsondergang meegemaakt in de zandduinen. Gek genoeg is dat alles wat ik van de woestijn gezien heb in Timboektoe. (terwijl ik echt al sinds mn liefde voor Albert afgelopen jaar in Marokko, droom over een dagenlange tocht met een kameel in de woestijn!) Heb nog overwogen te blijven, maaaar... toch besloten gewoon zoals gepland terug te gaan. Als ik eerlijk ben, begrijp ik niet zo goed waarom....

Shindouk voorspelde mij min of meer dat ik na een dag of wat terug zou gaan naar Timboektoe. Ook naar Justine heeft hij een aantal uitspraken gedaan, wat veel vragen bij haar opriep... alsof hij 'alles wist of door je heen kon kijken' ofzo. Dit alles in combinatie met de 'histoires' die hij vertelde (van die alchemist verhalen, over de zoektocht naar geluk en wijsheid enzo) maakte ons verblijf ook wat bizar... (hmm denk dat ook vreemd klinkt zo kort samengevat in 3 zinnen, maar a la) maar goed mijn weg.. had zn vervolg op de boot.

3 dagen lang op de Niger! Samen met een Italiaans koppel ging we met een 'pinasse touristique' in 3 dagen terug naar Mopti. Het verschil met een 'pinasse publique' is de prijs, het aantal mensen en de vracht -cement, matrassen, motoren, fruit, graan- De boot ligt dus wat dieper in het water.. en gezien de lage waterstand loopt deze vaak vast. Dit in combinatie met de vaak slechte staat van de publieke pinasses maakt dat de duur van zon trip wel eens zes dagen én nachten kan duren! Deze boten varen door in de nacht, wij daarentegen zetten ons tentje op en sliepen aan de waterkant. Ga graag voor local experiences, maar in dit geval … liever even tourist.

De tocht was bijzonder mooi en relaxed en onderweg kwam je van alles tegen.. Zoals dus vastgelopen boten, maar ook gewoon “het leven”. De bozo' bevolking (vissers/nomaden) wonen aan de oever van de rivier met hun hutjes. De vrouwen die de was doen of het graan stampen'. De herders die met hun koeien. De kinderen langs de waterkant enthousiast springend en zwaaiend. Nijlpaarden in het water, heel veel piroques ... en de ondergaande zon. Sprookjesachtige realiteit!

De andere realiteit speelde zich af op de boot. Onze Italiaanse vrienden, hadden nog geen woord met ons én elkaar gewisseld. Echtelijke ruzie dus, erg vreemd zo samen op een boot! Justine en ik hebben er aardig wat analyses op losgelaten.... máár er ontstond weer wat contact tussenbeide... na 'the attack of the kakkerlak'. Werkelijk waar! Al een aantal keer waren we opgeschrikt door enorme kakkerlakken die hun wandeling maakten over de bodem van de boot óf over het plafond :$ Maar nu.... de zon ging onder.. het werd donker op de boot.. en werkelijk uit iedere kier kroop dit ongedierte... als in een horrorfilm... soms met 4 tegelijk! Eruit kruipen om naar het dak te vluchten was geen optie dus moesten we ze naar buiten slaan.... oow iiiehhh echt! Had ik al verteld dat er één IN mn harembroek was gesneld??? de schurk! Nee lekker was anders.

Maar over het algemeen was het een ontspannen -ook vermoeiende- tour, en heb ik lekker liggen zonnen op het dak (tot het te heet werd), geslapen op hele smalle bankjes, en met de voetjes in het water boekje gelezen, muziek geluisterd, maar vooral veel om me heen gekeken! Justine heeft beide gecombineerd, muziek luisteren en om rondkijken en zo is haar MP3 met mijn dopjes vissevoer geworden?!? Helaas.... En zo eindigde onze boottrip! Het was wel erg gezellig samen en super zo onze reistijd samen af te sluiten...

Want na twee dagen Mopti, ben ik in de auto gestapt naar Burkina Faso! (dus niet retour naar Timboektoe, al heeft Shindouk wel een idee geplant en en verlangen aangewakkerd)

Heerlijk reizen! Het vervoer in Afrika blijft toch bewonderenswaardig en de organisatie eromheen al niet minder. Mn trip ging in drie fasen; 9place, busje, bus. Het busje (zon smalle Suzuki) met 19 mensen, waarin in bil aan bil zat met de vrouwen achterin, heeft ons over de grens vervoerd! Ik geloof dat we 6 x allemaal moesten uitstappen (mijn buurvrouwen zaten echt aardig klem dus die mochten blijven zitten! Hihi) Hele onderneming, maar voelde me wel thuis als enige blanke(al was er van mijn blanke huidje weinig te zien, had me ontpopt in stoffige roodbaar-toubabu). Ook geen vervelende grapjes gehad; nee hoor keurig 'local'price voor de bagage (ik had me al geestelijk voorbereid op de 'blabla'), bij de grens nog nooit zo snel een stempel gehad en mn paspoort werd me zelfs netjes teruggebracht (terwijl de rest in een lijn stond opgesteld!) en bij de bagagecontrole mocht mijn tas gesloten blijven. Heel fijn! Al met al goede reis gehad; laatste stuk met grote bus tot aan Ouagadougou! Dit was niet mn oorspronkelijk plan maar.. er gaat geen rechtstreekse auto naar “de woestijn”, dus even tussenstop in de hoofdstad en morgen ga ik verder!

Heb zojuist plan doorgesproken met gids; we gaan de kleine dorpjes bezoeken (enkele marktdagen), per moto, bushtaxi of kameel! Slapen bij familie of in de tent (samen?) en uiteraard op donderdag de GoromGorom-markt bezoeken! Hier komen alle bevolkingsgroepen uit de verre omtrek samen. En aansluitend 3 dagen de woestijn in.... met een kameel!! En daar is het 'ons allemaal om te doen :D Uiteraard zal het program nog 33x wijzigen onderweg, maar heb dr wel vertrouwen in dat succesvolle ervaring word!

Wederom dank voor jullie tijd en interesse,

Groetjes uit Ouagadougou !! (moet je even proberen uit te spreken he!)