Goeiemorgen allemaal!

Want dat is het vandaag… een hele goede morgen! Issiaga heeft vanmorgen z’n visum in ontvangst genomen J En dat betekent dat hij vanaf eind april 3 maanden in Nederland mag zijn! Het is toch altijd weer een hele opluchting als het rond is, vooraf vele papieren invullen en documenten legaliseren, alles tig keer kopiëren, afreizen naar Dakar, gesprek op ambassade…. En dan afwachten… aaagh nou en die laatste momenten zijn toch even superrrrspannend! Maar zoals verwacht net als vorig jaar – na 2 dagen! – alles geregeld. Oef.. En Ontspannnnmaaar weer ;-)

Reizen is toch altijd behoorlijk intensief en vermoeiend, en hier met de hobbels en bobbels in de weg en de beperkte ruimte in de auto niet altijd oppercomfortabel. Dat in combinatie met de hitte en lengte van de af te leggen route naar Dakar, leek het Issiaga toch verstandiger dat ik relaxed in Abene bleef en dat hij alleen naar Dakar zou… Uhmmm. Was niet direct d’accord, maar uiteindelijk toch naar de beste bedoelingen van mn mannetje geluisterd.

Ik verblijf momenteel in op Kossey direct aan zee (waar we ook ons trouwfeest hadden!) en doe het grootste deel van de dag helemaal niets! Heerlijk. Lekker uitslapen, bijkomen van alles, uitwaaien op het strand, beetje bijkleuren tussendoor (laatste poging ;), inhaalslag boeken lezen, verse fruitsapjes drinken en languit in de hangmat. Dat is het wel zo’n beetje! De rest van de tijd doe ik nog minder… beetje me laten hypnotiseren door de golven van de zee, zonnestralen opvangen, de wind door mn hoofd laten waaien en volledig op de aarde liggen! Luisteren naar de vogels en de krabbeltjes bestuderend die continu paniekerig zijwaarts hun hol in duiken. Naja zo ongeveer J De dagen zijn wel lang zo… zonder Iss, stil aan tafel… dus zo nu en dan grabbel ik mn energie tesamen en onderneem de wandeling naar het dorp om daar wat mensen te ontmoeten en hapje te eten, en dan gauw weer naar huis de stilte in. Vind dat het prettigst op het moment!

Het blijft leuk, iedere dag als ik naar zee loop… passeer ik ‘herinneringen’ aan onze bruiloft! En dan geniet ik nog een keertje na. Aangekomen op het strand zoek ik een mooi stil plekje en strijk neer, zo’n moment waar je dan lekker naar uit kan kijken, rust en strand! En zo ook de eerste ochtend dat ik me naar het strand begaf, niemand te zien. Dus toen ik me volledig geinstalleerd had en rustig aan het aankomen was, werkelijk het is me altijd een raadsel waar ze vandaan komen… binnen een minuut! Een Gambiaan achter me! Aagh… neeee ze zijn er toch! Dacht het seizoen is wel een beetje voorbij de jacht op toubabs zal wel gesloten zijn…, maar nee hoor. How are you? What’syour name? En ga zo maar door met de vaste riedel. Nou kan ik vrij duidelijk zijn, na drie zinnen sociaal te zijn geweest en met ‘respect’ gezegd te hebben niet in te zijn voor gezelschap. Ik denk dat ze het dagelijks horen, maar toch werd zn ego gekrenkt en liep die wat te foeteren en te blazen. Naja als je het maar begrepen hebt. Na deze jongeman gelukkig genoeg geen visite meer gehad! Naja gister iemand die enthousiast op me afkwam… en vlakbij tot inkeer kwam ‘ha tu est la femme d’Issiaga, pardon. J’aipense tu est un etranger!’ Haha das toch lief, hij verontschuldigd zich om dat hij dacht dat ik een buitenlander was! Voel me aardig ingeburgerd hier (en dat zonder cursus!) Naja en zo kun je dus toch het een en ander beleven tijdens het niets doen.

Alleen zijn betekent ook zelf spinnen vakkundig verwijderen. Gekgenoeg zijn er meerdere grote jongens die de voorkeur geven zich aan de binnenkant van mn klamboe te begeven. Issiaga had als één ‘spinvriendelijk’ verwijderd, maja als ie dan iedere nacht terugkomt is het toch tijd voor hardere maatregelen. Maar dit was toch wel een uitdaging, dus ik in het donker de aanval ingezet. Spin in het nauw gedreven, waakzaam dat het beest me niet zal bespringen, maar finally heeft handdoek overwonnen! En kon ik rustig slapen. Blijft voor mij echter nog wel het raadsel, hoe ik iedere ochtend aan die nieuwe muggenbulten kom? Zullen die dan toch ín de klamboe zweven, zonder dat ik ze kan zien (en de spin wel?) of zullen die hun aanval schoon zien als ik ’s nachts mijn veilige bedje verlaat om naar toilet te gaan, wat ik toch doorgaans zo 7 a 8 x per nacht doe! Mysterie van de nacht!

En dan nu, vanmorgen met motor naar Kafountine, met 30 km per uur! Geweldig. Grappig toch hoe ik vroeger niets liever dan vol gas ging, en nu … doyedoye, dankadanka… haha. Naja vorige week nog dodelijk ongeluk hier met een motorrijder (hetzij in de nacht en icm alcohol), ma toch wel even weer extra alert! De internetverbinding is hier beter, (maar helaas viel de stroom uit vOOr het plaatsen van mn verhaal en de rest wat ik voornemens was te doen, dusss op de moto terug naar Abene en met veel geduld de verbinding aanslingeren en het nog eens proberen. Zie hier het is .. gelukt!)

Morgenavond komt Issiaga terug, na 16 uur op de boot gezeten te hebben en 3 uurtjes in de auto… en dan heb we nog tot woensdag samen hier. Woensdagavond land ik dan weer op Schiphol en zit het avontuur erop. Kan het volgende gelijk beginnen / verdergaan. Ik kijk er gekgenoeg ook wel naar uit om naar huis te gaan’ het is tijd en het is goed zo. Tijd om lekker even bij paps en mams bij te komen en daarna in Grunn de babykamer klaar te maken (een begrip wat hier uiteraard niet bestaat!) Ik vind het heel fijn dat alles zo goed is gegaan en dat ik zonder ziekte of andere enge ellende, heerlijk dik drie maanden van alles en iedereen heb mogen genieten hier. Ik voel me een dankbaar mens.

Jullie ook bedankt voor alle reacties op m’n reisverslagen! Ik heb er weer van genoten ze te schrijven en vond iedere keer weer heerlijk jullie reacties vol medeleven te lezen! Ja eerlijk, vaak met een lach en soms ook met een traan. Zullen de hormonen wel zijn, toch?

Veel liefs et grande bisou, hoop jullie allen weer te zien en HollandeJ

Astrid