Afgelopen zaterdag vol spanning in afwachting van de familie op de luchthaven. Het duurde even maar eindelijk dan toch de vertrouwde lach van moeders en later ook vaders in het vizier! Laatste keer alle bagage door de scan en daar waren ze dan. Mn ouders in Afrika! Wie had dat een aantal jaren geleden gedacht? En nu klopt het helemaal en is hun komst bijna ‘gewoon’ maar zo bijzonder!

Samen in de auto het drukke Gambia uit, met de eerste aanblikken van het Afrikaanse leven; kleurige vrouwen op straat, bankstellen in wording en matrassen opgestapeld langs de kant van de weg. De grensovergang… een donker kamertje waarin oude man dan geduldig alle gegevens uit ons paspoort overneemt. Auto in auto uit en nog een keer paspoort stempelen daar waar we Senegal binnen gaan. Kleine kinderen die aan komen rennen met een zakje geschilde sinaasappels voor 100 franc (15 cnt). Ik merk dat ik ook weer even met nieuwe ogen naar dit hele gebeuren kijk en realiseer me dat het een vreemde gewaarwording voor mn ouders moet zijn. We gaan van de asfaltweg met overstekende koeien af.. en hobbelen verder over de stoffige zandweg en omzeilen de kuilen van links naar rechts. Wat een avontuur, nu al. En wat een feest!

Thuis komen we in het donker aan en heeft Mami lekker gekookt dus kunnen gelijk dineren bij kaarslicht onder een bijna volle maan! Het gestress van inpakken en voorbereiden is nu passé, tijd om te relaxen. En voor ons om de boel goed te verzorgen ;-) Helemaal leuk en vertrouwd tegelijk om weer zo samen te zijn hetzij in een geheel andere achtergrond. Vind het erg fijn en bijzonder dat ze nu hier zijn om kennis te maken met ons leven hier.

Afgelopen dagen lekkere ontbijtjes verzorgd mét Hollandse lekkernijen! Kerstbrood ;p, muesli en chocola (nee nog net niet voort ontbijt!) Natuurlijk een wandeling naar het strand gemaakt, verse garnalen gesmikkeld, de Afrikaanse Franse wijn geproefd –nee ik niet L - de halve dorpsbevolking vriendelijk de hand geschud, maten opgenomen voor hun bruiloftsoutfit to be! En heel wat afgewandeld. En lekker gerelaxed natuurlijk.. thuis de veelkleurige vogeltjes bewonderend en luisterend naar dit natuurlijke samenspel van getjilp.

Onze rat ‘is niet meer’! Na meerdere slapeloze nachten besloten onze bovenbuurman om te leggen. Alle waarschuwingen genegeerd bleef het beest non stop rondjes rennen over het plastic op t plafond, luidruchtig knabbelen en zelfs zn keuteltjes naar beneden werpen. De maat was vol! Stinkend gif in bordje aardappels gedaan en op plafond gezet. De volgende nacht was het stil… 2 dagen later stonk het gruwelijk en gelukkig vond Issiaga snel onze overleden buurman. Dikke rat met lange staart Yek! De rust is wedergekeerd. Gelukkig is zn neefje, de muis aan dit alles ontsnapt, had laatst ontmoeting met dit schattige beestje in de badkamer en het keek me met die bolle oogjes zo dapper en vriendelijk aan. Maar deze is inmiddels weer getraceerd dus ongedeerd, en trippelt zachtjes knabbelend boven ons, dus ya pas de probleme.

De spiders blijven netjes op afgesproken plek, zoals bijvoorbeeld ter hoogte van mn kussen tegen de muur. Omdat ze niet van hun plek wijken en iedere keer op dezelfde locatie bivakkeren slaap ik daar niet minder om. Echter een van hen had de doorgang in de klamboe gevonden al grabbelend naar mn lampje greep ik vol in dit potige dier.. iieek das lekker wakker worden. Haha naja ´m de uitgang gewezen en klaar. Onnozele spin ook trouwens; logischerwijs zit er toch helemaal geen mug ín de klamboe??? Hmm maar misschien was hij daar voor andere doeleinden ?!?

Onze kerstdagen waren om zo te zeggen ‘ontspannen’. Hier wordt weinig aan kerst gedaan, omdat het land voor meer dan 90% uit moslims bestaat. Het enige was dat iedereen mekaar ‘bon fête’ wat het dan ook verder mag inhouden. De enkele kerstversiering, vreselijk bont gekleurd hangen er tot op heden nog. Ons menu hebben we gestookt op houtvuurtje; pasta met tonijn en ons kerstonbijt mag niet echt naam hebben. Ik heb getracht de vertaling van ‘Flappie’ voor Issiaga te zingen en daarmee was onze kerst compleet. Het is nu mijn derde jaar op rij hier in Senegal, dus volgend jaar gezellig weer ‘thuis’!

Het festival was errug geslaagd, het optreden van Dounia verpletterend. Zo sterk! Jammer dat ik muzikaal niet zo’n goede recensent ben anders had ik even in mooie bewoordingen verslag kunnen geven. Gelukkig heb ik vaste hand en delen gefilmd, als ik straks tijd over heb? Maak ik er wat moois van.

Oudjaarsavond hebben we uitgezeten op’t Festival. Om 22u viel het donker in en hadden we een stroomstoring van een uur en dus zat ieder geduldig te wachten in het donker, grappig genoeg alsof het de gewoonste zaak van de wereld is (wat eigenlijk hier natuurlijk ook zo is). Om 23 u ging het licht weer aan en dus het feest verder. Zoals wij af tellen tot middernacht… zo tikte de klok hier gewoon door en na afloop van het optreden bleek het al 2012 te zijn! Hoogste tijd om te zoenen dus en bonne année te wensen. Het nieuwe jaar had echter een ietwat onverwachte wending… We waren al op weg naar het vuur op het strand toen mn buik zin had in wat te eten dus teruggekeerd om bananen te halen. Hier troffen we Seckou aan op de grond zittend en zich vastklampend aan Issiaga bij het herkennen van zn stem. Hij had iets in zn oog gehad en kon niets zien, hij was natuurlijk volledig in paniek. Getracht zijn oog te bekijken wat donkerrood doorbloed was. Hij zag niets, kon zelfs niet wanneer het Ikealampje recht in zn oog scheen. Maar hoe kom je op dit uur bij een ‘goede’ dokter en wat kan deze nu doen? Eerst maars kalmeren en het verhaal duidelijk krijgen. Een venijnig wijf had (want dat ben je dan) bij ons thuis (huis vd groep-3 km vanaf dorp) de jongen aan zn been uit de tent getrokken en vervolgens het glas gegrepen en dat naar zn hoofd gesmeten, simpelweg omdat ze niet wou dat hij in de tent even ging uitrusten. Te ziek gewoon! De jongen is blind naar het dorp gelopen en opgepikt door een auto, waar hij bijna onderliep (omdat je natuurlijk als wandelaar de auto moet ontwijken). En daar trof hij ons dus ‘toevallig’. Het oog leek niet beschadigd en omdat hij anders alleen zou zijn (thuis) hebben wij besloten hem mee naar ons huis te nemen en daar te blijven… de feestvreugde was ook wel een beetje over moet ik zeggen. Dus papa en mama in het grote bed en Seckou in het kleine bedje, einde verhaal. Volgende ochtend was de pijn minder en heeft de dokter wat ontstekkingsremmend voorgeschreven. Het wit van de oogbol begon nl te zwellen? We hebben m een paar dagen in de zorg gehad en toe is hij naar onze Spaanse vrienden gegaan. Inmiddels ziet hij nog niet scherp, maar is het zicht een stuk verbeterd. Lang verhaal, van een lange nacht.

Tot slot… Zondag is onze grote dag! 15-01-2012 J Notre marriage! De voorbereidingen zijn in volle gang! Ik dacht het voorwerk allemaal al wat eerder te regelen, maar hier gaat het er toch wat anders aan toe. Het meeste moet gewoon op het laatste moment, en dat is dus nu. Zelfs al begin je tijdig…. Vier weken geleden zijn we voor het eerst naar Ziguinchor geweest, om ons te oriënteren voor de ringen. Uiteindelijk hebben we gekozen voor een goed uitziende juwelier met volle vitrines. Je betaalt per gram goud ben dus spreek je duidelijk af hoeveel gram per ring. Netjes de maat opgenomen en over een week klaar, das mooi! Geregeld. Voor we afreizen naar Ziguinchor eerst maar even gebeld óf de ringen wel klaar waren. Je gaat natuurlijk niet echt voor je lol om 6 uur in de auto, goed twee en een half uur rijden en dan voor niets aankomen. Hetzij een dag later maar alles zou in orde zijn. Aangekomen bij de juwelier toch eerst in de wacht gezet, alleen de insriptie moest nog. Oke, dus eerst maar even boodschappen doen op de markt. Aan het eind van de middag bleken de ringen te groot als te klein te zijn én samen in plaats van 8 gram de 5 gram niet te halen. Oh, hoeveel moest dit dan zijn?? Ya pas de probleme… hmm nou geloof toch wel dat we nu een probleem hebben. Dikke discussie, welke weinig vertrouwen gaf maar á la een week later zou alles klaar zijn! Nogmaals een dagtochtje Ziguinchor dus, maja dan heb je ook wat he! Gouden trouwringen J. Om een lang verhaal wat in te korten.. Op afgesproken datum ‘zelfde verhaal’ enkel de inscriptie nog.. jaja, nou laat dan eerst de ringen maar eens zien, dan weten we gelijk of de maat en het gewicht goed zijn, ja toch! De beste man kwam met twee onbewerkte staafjes goud aan, kortom had nog niks gedaan… en dus wij weer voor niks dat pokkestuk gereden. Geld terug en op zoek naar oplossing. Terug naar de basis, in Abene zit een iniminijuwelier (met enkel glazen kast) en welke Issiaga al lang kent en vertrouwen in heeft. Bijzonder genoeg had ik ook weer met hernieuwde hoop en vertrouwen dat nu alles gewoon net op tijd goed ging komen. Dus opnieuw stapel geld betaald(waarmee je zou verwachten dat alles hier mogelijk zal zijn!) Jammergenoeg bleek ook hij enkel hele dunne ringetjes gemaakt te hebben van optelde niet meer dan 5 gram, gek toch terwijl we echt voor 8,5 betaald hebben. Hij bleek geen ‘weegschaal’ te hebben, nee das lekker makkelijk beloftes doen. Einde verhaal… Het wachten is nu dat deze jongeman ons geld teruggeeft… Inmiddels hebben we gisteren zilveren ringen op maat laten maken voor een tientje en klaar is Kees. Case closed.

Inmiddels twee dagen voor de grote dag… heb ik nét mn bruidsjurk gepast, hier moet nog wat aan versteld worden maar daarna zit ie insjallah als gegoten. Mn avondkostuum heb ik tot op heden nog niet gezien, maar we hebben nog tijd genoeg… toch? Maar ik met mn engelengeduld maak me niet (meer) druk ;-)

Verder heeft Issiaga alle verdere regelszaken op zich genomen en dus druk aan de organisatie… En het is nogal een organisatie!!! Het aantal genodigden is verre van onbekend, maar duidelijk is wel dat het er een heleboel zullen zijn. Om voor hen het eten te verzorgen gaan er nogal wat kilo’s in omloop. Zoals bijvoorbeeld alleen al een zak bloem, van te weten 50 kilo!!! Om lekkere fathaya’s (visflapjes) van te bakken en oliebolletjes. Daarnaast zullen er meerdere hekseketels gevuld worden voor de rijst en vis. Vele baobab’vruchten worden omgezet naar sap, wat ook echt een hele klus is, alle pitjes draadjes ed te verwijderen? Maar het vrouwenteam staat klaar… en ik laat me gewoon verassen. Afrikaanse bruiloft één groot feest. Wordt vervolgd …