Weken vliegen voorbij...

Zo zat ik nog in de 'stress' bij de voorbereidingen van de reis en zo is het alweer voorbij!!

Maar wat was het weer een succes :-)) Ja, ben echt wel trots op wat we neer hebben gezet.

Het was een reis met ontzettend veel energie. En positieve, happy en tevreden mensen. De groep (DouniaPercussion) heeft ons allen weer zeer welkom ontvangen en dus voelde ieder zich wonderbaarlijk snel thuis in ons gemoedelijk dorpje in het verre Afrika. Leuk om te zien, hoe men vol spanning van wat er komen gaat of waar ze terecht komen, na dag of 2-3 rustig rondscharrelen en op ontdekking uit gaan.

We hebben heerlijk gedanst op het strand, zo heerlijk met je blote voeten in het zand (ploeteren...zwaaaar! En ben net mol, binnen no time mezelf ingegraven!) genietend van frisse schone zeelucht en een oneindig uitzicht over zee. Ook is er volop geprofiteerd van de extra lessen. Men was zo gedreven dat in de avonduren extra lessen in zowel dans, percussie als balafon en doundounlessen gevolgd zijn! Ha.. en zo hadden we dus een lekker vol programma ;-)

Het gewone lesprogramma, veelal gevolgd door een duik in zee of een klein middagdutje ;-), afgewisseld met verschillende excursies..en savonds lekker zingen bij het kampvuur!

Tijdens de excursies maakten we kennis met 'het leven van alle dag in Afrika'. Zoals voor hen heel gewoon, en voor ons een belevenis op zich! Zo stond het water wat laaaag in de mangroven op onze terugreis met de piroque (vissersboot) van Thionk. Gelukkig hadden we wat behulpzame mannen in boord die graag de boot weer opgang wouden helpen. En dus diep wegzakten in de klei en met moeite de boot weer in kwamen. Voor ons 'in' de boot erg vermakelijk. Maar goed 'we waren gered' dachten we. Onderweg hebben we nog wat mensen met fietsen en bromfiets opgepikt (welke zo op nek, door de klei naar de boot werd gedragen.. tsja waarom niet) en zo vaarden we rustig van het uitzicht genieten verder... tot we niet meer verder konden. Ha... fini. Geen water meer in de bolong, dussss gewoon maar uitstappen tot je middel int water en lopen.... ietwat schrikachtig omdat je niet weet of er zo een krab aan je teen hangt, wanneer je in zon holletje glijdt met je voet :$. Maarja Wadlopen in Senegal; je moet het een keer meegemaakt hebben!

Op tocht naar de Koumpo-ceremonie in Katack, hadden we ook even panne. Maar geloof niet dat men het erg vervelend heeft gevonden, wij zijn zingend onze tijd wel doorgekomen!

Als laatste excursie zijn we na ar de vissershaven in Kafountine geweest> Om na een ronde langs de gedroogde en gerookte vis, met de groep te gaan spelen ín de haven.. Zo kwamen de vrouwen úit hun werk' even kijken en dansen uiteraard. En hebben wij op onze slippers ons van onze beste kant laten zien! Heel mooi en gewoon 'echt'.

Maar ons echte optreden was toch wel na middernacht! Dounia had een avondprogramma georganiseerd bij een nabijgelegen campement. Nou ja en gezien we nu toch al wel 3 dansen onder de knie hadden, moest wij natuurlijk even schitteren op het podium. Speciaal hiervoor hadden we een 'tchaya' (zo'n enorme pofboek, met kruis op de enkels) laten maken en dus zagen we dr nog heel profi uit ook. En zo hebben we samen met onze percussionisten, een toubab'performance gegeven. Was zelf erg tevreden, volgens mij schoten we de lucht in (itt tot op strand ;-)

Ik mag wel zeggen dat het een geweldige reis was, en voor ons weer een super'ervaring. Merk dat we erin groeien samen en goed als 'team' hebben gefunctioneerd. Ook DouniaPercussion heeft genoten van ons toubabs en iedereen staat stralend op de eindfoto! Kadootje :-))

Moet zeggen dat ik na deze twee weken, actief en verantwoordelijk zijn, ook wel even heeeelemaal op was. Blij weer in mn eigen huis te zijn, tussen de kipjes in het niets. Lekker nixen, en iteindelijk toch maar weer naar de gewone dagelijkse dingen van het leven overgaan... wassen, vegeren, afwassen, eten maken.... en zo nu en dan gewoon een stoel pakken en uitpuffen. Ha, heerlijk!

Wist je trouwens dat men (issiaga!) gewoon kleren wassen met afwasmiddel :$ en de afwas doen met Omo! Sterker nog alles wordt in Afrika met Omo gewassen... auto's, kleding tot je voeten aan toe! Haha zijdezacht! Nou, vond de tshirts toch fijner toen z niet 'vetvrij' gemaakt waren. Maja schoon is schoon he.

Gisteren was Issiaga jarig, 31 jaar op de teller. Hadden bedacht dit lekker met zn tweetjes te vieren in Ziguinchor, zodat we vlgd ochtend al mooi end op weg waren voor onze overtocht naar Guinnee.

Dus aan mij de taak een leuk 'ori'afri'kadootje te gaan zoeken! Hmmm.... souvenirtjes zijn toch meer aan toubabs besteed, dus moest wel iets 'issi's' zijn. Ha... en ben daar weer geweldig in geslaagd. Zp leuk om te doen, en vooral om de verassing bij hem te zien.

Ik had voor de 'gateau' (die moest natuurlijk een dag mee op reis, dus ijstaart was geen optie!) een vriendin (die normaliter wekelijks mn zuurdesembrood bakt) gevraagd koekjes te bakken.. in lettervorm. Het resultaat waren heeerlijke soort peperkoeken van enorme afmeting, wat maakte dat ik met een grote kartonnen doos onschuldig glimlachend terugkwam van de bakker... Tsja wat zou daar nou toch inzitten. Ook moesten we de laatste avond nog halsoverkop bij andere vriendin langs, met wie ik even de keuken in moest... zij heeft een uber-origineel t-shirt voor hem gemaakt! Zo leuk, met Issiaga en Wontanara en een geschilderde djembe-speler. Zeer kunstig!

Dus in Ziguinchor Iss in alle vroegte verrast met de taart! En rest van de dag lekker dagje gehad, tussen alle regeldingen door ter voorbereiding op de reis.

En vanmorgen in alle vroegte vertrokken! 5.00 uur richting gare routiere.... waar de auto vor 6 uur zou vertrekken, jaaaa als er 7 mensen waren. Helaas waren deze er wel maar de chauffeur nog niet. En vervolgens bleek er een probleem, want er bleken tickets (van die kleine gele bonnetjes) verkocht voor eindbestemming Tambacounda huh.. voor onze auto. Klinkt ws wat abracadabra, maar deze mensen moesten dus (omdat ze geld niet terug kregen) met ons mee tochwel geheel end uit de richting om vervolgens vanaf daar door te reizen naar Tamba. Geloof nooit dat ik daar mee akkoord zou gaan, maar zag heb mensen enkel beetje zien mopperen en instappen...

Nu, jawel, NU bevindt ik me vlak aan de grens van Guinnee. Heb dr al zo'n 328 km opzitten op de achterachterbank van een 7 place. We wachten hier nog op een laatste reiziger voor de volgende etappe. Hoop dat we vandaag de wagen nog kunnen starten... Insjallah.

Moest net al even ingrijpen (naja Iss dan) men had onze bagage in andere auto gelegd, zodat ze met met 4 anderen de auto konden vullen.... dacht het niet! Hiiii.... zo staan wij hier nog 4 dagen!

Anyway... heb hier dus wel gewoon connection ici. Tot op heden was overal drama met internet, en hier in the middle of... werkt het gewoon! (mn USB-cle) Afrika blijft verassend!

On va voir... voor welke verassingen we nog komen te staan. On va arriver chez la famille, c'est sur!

Heb er erg veel zin in, vind spannend ook, probeer me een voorstelling te maken.... maar geloof dat ik het maar gewoon op me af laten komen....

Wordt vervolgd en Guinnee Conakry!

Veel liefs

As & Iss