Suus ziekenhuisperiode in Afrika werd helaas nog even verlengd, toen bleek dat alles nog in werking moest werden gesteld voor de repatriering. Maar uiteindelijk isze donderdagochtendgoed thuisgekomen onder begeleiding van een verpleegkundige. De laatste dagen hebben we ons weten te vermaken met een kaartspel tussen de dutjes door, en ik ben zelfs een beetje verslingerd geraakt aan Sudoku. Had me dr nog nooit aan gewaagd en vind mezelf nu al een hele goeie haha!

Zelf ben ik woensdagmorgen in een uurtje teruggevlogen naar Ziguinchor! In vergelijking met de autoroute heel relaxed. Na aankomst opgehaald door Iss met taxi en in 3u naar Abene gehobbeld (dat dan weer wel). Daar aangekomen, echt helemaal leuk, op straat ontvangen door de groep~Dounia Percussion, die onderweg waren voor de mensen muziek te maken! Heel warm en mooi weerzien-fijn weer 'thuis' te zijn. Het was natuurlijk Tabaski en dus waren alle mensen prachtig gekleed (kleermakers maken overuren deze weken want iedereen wil een nieuw kostuum!) en dus was iedereen in de feest stemming. Het schaap daarentegen... Maja das nou eenmaal traditie! In de Casamance hebben de mensen niet zoveel geld dus wie kan doodt een geit of koe, want das goedkoper. En dus was ik gelijk getuige van het villen van een geitje, en werd ons even later heel aardig een pannetje geit gebracht. (feest waarin je deelt met elkaar) En zo, jawel, heb ik voor het eerst in mn leven (denk ik) geit gegeten. Klein beetje en goed geselecteerd, want alles gaat in de pan. Vind ten opzichte van het dier zelf toch niet zo aardig van mezelf... vind geitjes nl zo schattig.

Maarja thoort er een beetje bij (om het leed maar te verzachten, of mn schuldgevoel weg te poetsen)

Verder lekker nog niet zoveel gedaan, beetje bijkomen (waarvan? In zh ook alleen maar gelegen maar oke) en plekje inrichten. Iss had alles voor mn komst wat opgeknapt, dus is wel weer gezellig kamertje zo. Beetje naar dorp gewandeld, en terug en heen en terug en zo dus weer enigszins in beweging geweest! En, gewoon omdat het kan!, keertje met taxi terug naar huis laten brengen. Taxi, dat klinkt dan best luxe, ma... helaas ook een taxi rijdt niet zonder benzine. Dus we hebben zo ongeveer een half uur achter in de auto gezeten wachten tot Moussa zn gasole gevonden had. Ach ja.. he zo gaat dat! En we hebben hem ook niet gehoor toen hij het Bweg' moest nemen om ons naar huis te rijden. Het gras stond nog meer dan meter hoog en het leek meer een gamedrive dan een taxirit, maar heb m niet horen klagen. Dat vink dan toch ook wel weer leuk!

One time experience, want de volgende dag kwam er een kudde mensen met kapmessen en vegers voorbij die alles aan kant hebben gemaakt. Het gras, de bomen, takken, alles wat in de weg stond moest wijken. 'Gsw' kan hier nog wat van leren, in no time alles aan kant. En ook dan denk ik, bij ons moet je bij de gemeente een aanvraag indienen om ee boom in eigen tuin te verwijderen, hier hakken ze met gemak jouw boom van de weg! Naja weer brandhout, voor een vuurtje!

Issiaga was echter nog steeds ziek, had al weken last van een hoestje en was erg moe (hetgeen voor mn eeuwig energieke mannetje niet echt te verkroppen is) Als de medicatie na een week niet zou aanslaan moesten we terugkomen.... Maar de dienstdende arts in het ziekenhuis had echter geen tijd, stuurde ons gelijk weer weg en hielp alleen doodzieke mensen. Na paar telefoontjes, bezoeken aan loketten links en rechts voor boekje (dossier) en bonnen (bewijs v betaling) dapper teruggegaan. Hij was nog altijd geirriteerd, maar heeft snel een blijk geworpen op de foto en nieuwe medicijnen voorgeschreven. Het bleek te gaan om een longontsteking! Nou dat vind ik toch niet niks, maar voor hem geen reden voor verder onderzoek. Het was een hele vreemde situatie, gezien wij in behandelkamer wachten, waar op dat moment een jong meisje was overleed. Dus naast een rouwende vader waren we ineens getuige van afdekken van een kind. Zo bizar, ook om vervolgens weer hup door te gaan, met dat waar je voor gekomen was. Ik had nog nooit een dood kind gezien, en nu moesten we de realiteit zo onder ogen zien.

In rapido Frans werden we de deur gewezen en na uitleg van een ander hebben we ontdekt dat we naar ander loket moesten voor laboratoriumonderzoek. Maar helaas maandag terugkomen, dus noodgedwongeneerst terug naar huis.

De nachten verliepen sowieso al niet zo rustig meer, omdat Iss erg kortademig was en supersnelle hartslag en koorts tijdens de nacht dat ik min of meer maar besloot wat te waken. Echt gerust gaan slapen kon ik toch niet. En dan zie je dus wat er zich snachts allemaal afspeelt in zon kamertje...

Op een gegeven ogenblik dacht ik even dat het regende, vervolgens dacht ik muizen te oid te horen dus deed het licht aan! Aaagh Inval van het leger! Werkelijk honderden mieren waren druk aan het marcheren over de muur, onze klamboe, het plafond (en dus vielen pof naar beneden) In alle hoeken van de kamer, en ze hadden ook hun doorgang weten te vinden door onze klamboe. We hebben gewoon een matras los op de grond en dus was onmogelijk om op de vier hoeken te gaan liggen zodat ze dr niet onder door konden sneaken. Iss zei maar steeds, ga maar slapen als je wakker wordt zijn ze gewoon allemaal weer weg, maar daar dacht ik toch even anders over, dat gekriebel. Vlgs hem waren het vriendelijk mieren (v zelfde familie als hij doorgaans eten geeft savonds) maar heb ze goed bekeken en hadden echt van die grote grijpkaken, die ik niet in mn velletje wil. Dus eerst alle mieren 'opgeruimd' in de klamboe en toen toch maar snel in slaap gevallen. De volgende morgen was echt een ravage, van zowel gesneuvelde mieren -die door andere miertjes weer werden opgehaald- als zand wat ze los hadden weten te wroeten. (het huis is gemaakt van zand en ze schijnen intrek te hebben genomen in de barsten vant oude huis! Naja gezellig) Was me wel weer een nacht hoor!

Zondagmiddag alweer vertrokken naar Ziguinchor. Alle bagage mee omdat ik pas eind januari daar zou terugkomen. Vlgs plan zouden we nl doorreizen naar Guinnee.. maar gezien de huidige staat van gezondheid van Issiaga, geloof ik er niet in dat dit doorgaat. Hij hoest echt veel en de koorts is hevig. Van 38.8 C in de auto, uren rijden naar Ziguinchor. Tot 34.6 C in de nacht.

In ziguinchor hebben we wel vor de verandering een luxe hotel, met schone lakens en badkamer, tv op de kamer en zwembad voor de deur! Zodat Issiaga lekker de hel dag kan slapen en in ik koude yoghurt kan eten uit de minibar en wifi internet heb!

We zijn zowel maandag als vandaag voor 7 u int ziekenhuislab geweest en morgen krijgen we de uitslag van de kweek. Ondertussen een goede arts bezocht, gevraagd om uitleg van en deze heeft wel een gedegen onderzoek gedaan en geluisterd naar Iss zn klachten. Helaas gaven zijn bevindingen gaven ons al niet meer hoop. Morgen horen we de exacte uitslag. Moet zeggen dat ik het heel spannend vind en beetje bang ben voor wat de bevindingen zijn... maar hoop iig op duidelijkheid. Tot zover nu, dank voort meeleven en wordt vervolgd!

Liefs Astrid

en zieke Issiaga...