Mambo vipi rafiki's

Ditmaal zit ik lekker warm ingepakt in fleecekleedje in mn luxe tent met uitzicht over Rothia Valley. Wat wil een mens nog meer (naja beetje zon zou nog wel lekker zijn, tis best fris hier.. vannacht zelfs jawel.. een kruik in bed gehad!)

Mn groep(je) is naar de Ngorongorokrater en dat geeft mij de tijd en ruimte even heerlijk te relaxen, story te schrijven e van mn uitzicht te genieten!

Ik heb het weer goed naar mn zin! Deze reis heeft een heel ander karakter, dan de kampeerreizen aangezien we elke nacht in supermooie lodges overnachten en de afwas voor ons gedaan wordt. Voor de afwisseling ook wel eens fijn dus! En de route was voor mij ook deels nieuw en zeer verassend. Mooie kleinere parken, stoffige hobbelwegen door Masailand, en telkens weer een verassing waar de weg ons brengt.

De weg naar Lake Natron, een sodameer gelegen in Ngorongoro area, was echt erg slecht maar zo mooi! Flink hobbelen en stofhappen in onze landrover, wegdromend bij de betoverende omgeving. Langs de wegen lopen dan de masai (jonge jongens) met hun kuddes, en passeren we de boma's in the middle of droog niks. Ik vind dit zon prachtig volk, dat ik soms denk als masai geboren had kunnen zijn. Al weet ik dat dit zich beperkt tot de dans en hun prachtige sieraden, en dat ik in de barre leefomstandigheden ws heel snel de geest zal geven. Overleven is daar aan de orde van de dag, en verkoop van sieraden is een goede mogelijkheid om wat geld te verdienen. De keerzijde hiervan is de wanhopigheid waarmee je benaderd wordt 'buy this, take this, come here'. Werkelijk overal vandaan komen de vrouwen of kinderen aangerend om hun waar uit te stallen, echt contact' is dan niet mogelijk. Vanaf het meer ben ik teruggelopen naar de lodge, onder begeleiding van 2 kids en een oudere vrouw. Na duidelijk gemaakt te hebben geen sieraden te willen kopen, gaven ze het op en ontstond er op een gegeven moment wat contact met Koko Maria (mama), rafiki (vriendin) en dada (zus). Beetje gesprek gevoerd en de basisbegroetingen in Masailanguage geleerd, waar ze natuurlijk de grootste lol om hadden. Op gegeven moment heb ik me eraan gewaagd de oorbellen uit de oren van Koko Maria te kopen! Helemaal leuk natuurlijk - hetzij echter wel gelijk weer de anderen activeerde hun waren weer te voorschijn te halen... tsja eigen schuld. Dragen van deze bellen is ook ander verhaal... daar moeten mn gaatjes nog iets voor opgerekt worden haha.

's Avonds groep van 28 masaikrijgers en kinderen die voor ons traditioneel kwamen zingen en dansen. Hartverwarmend en zo oer! Echt fantastisch.

Andere oergeluiden hebben mij in Tarangire NP uit mn slaap gehouden. In dit park wat bekend staat om zn vele baobabs (eeuwenoude bomen) en olifanten, waar we ook een huge python in de boom hebben zien liggen (iiek), leven ook leeuwen! Een aangezien ons tented camp midden in het park lag (met awesome view!!) loop je het risico 's nachts wat wilde dieren te horen...

Nou werkelijk waar (ik twijfelde eerst nog even, maar op gegeven moment wist ik het zeker!) om het kwartier hoorde ik leeuwen toch wel een heel 'herkenbaar geluid' maken. Dit duurde zo'n 45 tot 60 seconden en dan zwakte het weer af... en kwartier later begonnen ze weer vrolijk opnieuw! Juist parende leeuwen!! te cool zo'n prachtig samenspel van schaamteloos gekreun! That's nature. Dit doen ze zo een paar dagen lang (al wordt de frequentie iedere dag iets minder.. zo eens per 20 min haha) en altijd een vluggertje van minder dan een minuut! Voel me toch wel heel dicht bij de natuur als dit mn slaapliedje mag zijn!

Verder op puzzz gebied nog 2 mannetjes van een prooi zien eten, met van die bloederige snuitjes en 14 leeuwen van zeer dichtbij onder boom kunnen bewonderen. Dit was zeker dezelfde pride als ik in juli gezien heb, alleen waren de 10 cubs nu alweer stukje groter!

Een eindje verderop lag één leopard in de boom, en daar stonden dan weer 14 landrovers omheen. Ietwat andere ervaring, maar ook weer mooi.

Op weg naar de Serengeti, wat al een lange reis dag zou worden... pech gehad! Iets met de 4weelaandrijving?? Anyway op de helling stonden we hartstikke stil, dus ik uistappen en steen achter wiel gelegd, chauffeur -Moody- bleef het proberen, op gegeven moment pakte ie 'm weer en konden we verder!! Helaas te vroeg gejuigd... drie hobbels verder rolden we weer rustig naar beneden. Gelukkig (voor ons) kwam er een jeep langs met 3 (van die stoere) Noren en hebben we een poging gewaagd ons naar boven te trekken. Twee bochten verder gaven we het op, onvoldoende vermogen of behendigheid van chauffeur. Inmiddels was er andere jeep bijgekomen en hebben we het met staalkabel geprobeerd. Stuk sterker zou je zeggen, er zat echter al een scheurtje in en dus 'knap', poging mislukt. Kabel gemaakt en nogmaals proberen. Veel meer dan een paar meter kwamen we niet vooruit, de voorste jeep groef zich in. Mijn mensen waren al boven, en anderen zijn met hun gewicht in de eerste landrover gaan zitten in de hoop dat hij meer grip zou krijgen. Maar helaas. Je moet je voorstellen hoe zo'n bedrijvigheid dat is om de auto's, er waren nog meer drivers gearriveerd die het boeltje van buitenaf begeleidde. Je bent natuurlijk in zo'n gebied erg van mekaar afhankelijk en fijn te merken dat mensen zooo behulpzaam zijn (anders stonden we er nu nog!) Onze chauffeur was nog altijd de rust zelve.

Goed, zo ging het dus niet lukken dus derde jeep ervoor. En zo zijn we het steilse stuk omhoog getrokken. Eenmaal boven nog zo'n 50 km verder gesleept door Martin (wiens reis dus ook aardig vertraagd is... incl inzittenden -2 NL) De kabel is slechts nog 3 keer geknapt, waardoor we uiteindelijk op 2-3 m afstand van mekaar reden. Best spannend toch, maa we waren in goede handen. In inimini dorp auto gefikst, terwijl wij soda'tje nuttigden in local bar. En dor naar de gate van Serengeti. Natuurlijk waren we veeeel te laat daar dus konden we nooit vor ht donker de lodge halen. Gelukkig mochten we er wel in en zo hadden we dus gratizz nightdrive! Erg cool, cheeta liep voor ons uit op de weg en paar overstekende hyena's gespot. Helaas ook 2 aangereden thompsongazelles, door te hard rijdende drivers. We kwamen weliswaar met regen aan!! en dat in de droge serengeti, laat dus direct na het eten de tent in. Om de volgende morgen wakker te worden met uitzicht op grazende zebra's en rondspringende impala's. Wat een leven :-D

Uiteraard heeft het leven ook hier een andere kant... Ik was voor vertrek erg happy dat mn schotwond geheel dicht was tot rozepaars litteken. Al op de eerste dag voelde ik pijnlijk bultje naast dit kleurrijk gebeuren en op dit moment valt het roze volledig in het niet bij mn dieprode heuvel! Kortom, nieuwe infectie! Gebeld met arts in NL, welke de uitslagen binnen had en me kon vertellen dat de oorzaak van de eerste plek een teken beet was. En aangezien dit nog in mn bloed zit, kunnen er dus nieuwe plekken ontstaan. Pfff.. hiervoor dus 2 week heavy antibiotica (echt waar, bijsluiter gelezen... gruwelijk ga liever gewoon dood, maja moet toch) Vanmorgen heeft de eigenaar van de lodge (hoe toevallig arts!) mn berg ingesneden... in de hoop dat met n paar dagen de boel geruimd kan worden. En gezien er wederom een staflycoc is binnengedrongen, mag ik ook hiervoor een kuurtje slikken! De 6de... en dat voor een anti-antibioticer. Das wel even slikken. Heb goede hoop dat het geheel zich herstelt voor ik de berg op ga.... fingers crossed!

Tot zover mn update vanuit Tanzania! Deze reis duurt nog 4 dagen en dan ben ik lekker 5 dagen 'relaxed' in Arusha. Kan ik mn vrienden in het ziekenhuis weer opzoeken ;-)

Ga jullie goed allemaal daar in NL, en tot krabbels!

Veel liefs,

Astrid

Badaaye!