Zoooo... en nu weer met laptop op de bank!

Met andere woorden home sweet home. Vanmorgen vroeg op Schiphol aangekomen, afscheid genomen van groep en welkom ontvangen door paps en mams! Tis weer eeeeeven omschakenen, of door doorschakelen, maar ook wel weer fijn even ‘thuis' te zijn.

Sinds mn laatste ‘post' internetcafe's gemeden, zonde van de tijd áls ik die al had :$ De newyears-ceremonie op zanzibar was supercool! Hele happening, massa mensen die rondrennen hetzij in blote body als in winterjas, met bamboe van de bananenbladeren in de hand al zingend van ‘foute' liederen tot schatergelach van de omstanders. Nadat ze zo een paar rondjes hadden gelopen, was het tijd om op mekaar in te slaan, zonder genade of regels, sloegen ze mekaar met de stokken. Het idee ‘kort samengevat' alles van het afgelopen jaar eruitslaan en schoon het nieuwe starten! Tsja tis ook een manier, en als de rest vant jaar vreedzaam verloopt ist zo gek nog niet ;-) Daarnaast werden er een aantal wijze ouderen in een hut gesloten welke in brand werd gestoken, omringd door dansers. Uiteraard waren de mensen gezegend.. en het moment dat ze uit de hut braken was de ceremonie te einde en het nieuwe jaar begonnen. Niet zonder 4 dagen feest uiteraard, waar in s avonds in mn up nog even wat van heb meegepikt :D helemaal leuk!

De start van mn nieuwe reis verliep enigszins stressi! Vlucht delayed, te laat voor taxi, stucked in traffic... maar eind goed al goed keurig op tijd terug op luchthaven voor mn familytrip! Dus achteraf gezien ni zo hoeven hurry'en!

Verder superleuke groep gehad en erg geslaagde reis. Wederom verzameling onbeschrijfelijke momenten. Maja Afrika is niet alleen maar groooot wild... er is genoeg wat je niet ziet! Op dag 10 van de reis had ik een klein plekje gesignaleerd op mn schouder, waarvan ik dacht dat het mogelijk parasiet of wurmpje zou zijn wat door mn huid naar binnen was gedrongen. Maar de poging dit dier de luchtgang af te sluiten, mocht niet baten. Dus toch maar even langs ome doc. Nou hier kan ik werkelijk wel een boek over schrijven... heb er nl inmiddels 8 gezien! Ieder met eigen story, maar ik bespaar jullie de details.

Het bleek ‘gewoon' en boil te zijn en dus geen beest, dus aldus doc 1 'no worries'. Creme'pje en painkillers-waarvan ik toen nog dacht deze niet nodig te hebben. Niets was minder waar... so painfull! Drie dagen later was de pijn tot ver in mn arm doorgetrokken en schouder gezwollen, slapen ging niet meer echt en had de hele dag zo'n zeurende pijn. Maximum bereikt en dus naar de dokter IN de Serengeti (wildpark 14.800km2). Na uurtje hobbelen, met personal nurse en mama Astrid (die alle dagen me vergezeld heeft tijdens doktersbezoeken), bij lodge met dokter aangekomen. De dokter stond geheel in roodgeel voetvaltenue klaar om het veld op te gaan, maar kon mij eerst nog wel even zien. Erg vriendelijke man, maar pijn en spanning werd me even te veel toen hij mn wond ging behandelen. Het licht ging uit... en in gestrekte positie kwam ik even later weer bij. Heel vreemd, vervelend en bluhhh.. niet leuk- was op!! Anti-biotica voorgeschreven gekregen en afwachten maar...

Paar dagen later in Arusha toch maar weer voor controle, aangezien mn rode ‘puist' zich nu zo langzamerhand tot berg aan het ontwikkelen was. Op advies naar kliniekje gegaan daar... deze arts werd alleen zo enthousiast van het idee de wond te kunnen open te kunnen snijden en kon me ,alles behalve, op mn gemak stellen. De zó niet steriele omgeving icm zijn niet luisteren naar mn verhaal hebben me doen besluiten het iig niet hier te laten doen. Arts volledig van zn stuk gebracht ‘dit had hij nog nooit mee gemaakt' Whoops, naja jammer dan; er wordt niet in me gesneden, no way!

Op naar volgend ziekenhuis, wat daadwerkelijk echt doorging als hospital. Na enige tijd wachten (en alle mensen in de wachtkamer te observeren) gezien door dokter, diagnose ‘bacteriele infectie'. De zuster zou mn plek schoonmaken... hiervoor deed ze eerst netjes handschoenen aan (en pakte vervolgens de vuilnisbak) en knipte heel veel gaasjes in stukken! Had enig idee wat me te wachten stond maar... oooow wat deed dit zeer. Tot in mn tenen... ze heeft alle viezigheid naar buiten gesquees'd! yek yek yek en aaaaauuuuwwwtsj.

Gelukkig mocht ik de volgende dag weer, dus had ik gelijk weer wat om naar uit te kijken. In Moshi ging de arts zeer zorgvuldig te werk en gaf me zelfs uitleg over de infectie. Tot zijn verbazing kon ik goed me goed verbijten, terwijl hij het zieke weefsel wegsneed en de boel van binnen schoonmaakte. De wond had nu zo'n vingerdikte en was zo'n 2 cm diep, en dat zonder verdoving! Can you imagine??

Vanaf nu mochten we niet meer zelf dokteren (wondverzorging doen), maar moest ik daily naar arts. Dus ook op zanzibar 4x in hospital geweest. Wat een feest, naja je maakt wel wat mee! Heb zwaardere medicatie gekregen en dagelijks nieuwe ‘dressing'. Mn Kili heeft inmiddels meer weg van de Ngorongoro(crater) en lijkt op een schotwond! (Secret chamber ;) De pijn beperkt zich tot de plek zelf en is te behappen. Vandaag in NL bij doktersassistente geweest, die gat opgevuld heeft met soort zuiverende watten. Fijn om even weer in steriele schone praktijk te zijn, met waterdichte huidvriendelijke pleisters enzo. Wordt vervolgd... morgen weer :$

Tot zover mn medical dossier, beeld geschetst ;) en getracht de sappige details wat achterwege te laten. Alla, spreekt tot ieders verbeelding denk ik. Gelukkig is nu alles weer schoon' en aan de beterende.. schouder.

Gelukkig heeft het mn reis niet al te veel belemmerd en heb ik nog volop kunnen genieten van de safari's, spelletjes met de groep en andere gezellige momenten. Op de laatste avond hadden ze op melodie van ‘lion king' een personal song gecomponeerd. De dames vormden een swingend koor en de mannen lieten zich van hun beste kant zien en sprongen als masaai. Dit beeld zal me nog lang bijblijven. Erg leuk en gewaardeerd afscheid. Gek om nu zo weer hier te zijn, zonder groep, verantwoordelijkheden of programma. Zal ook wel weer wennen.

Komend weekend zoek ik Afrika nog even op in Schiermonnikoog, voor mn jaarlijks dans en percussie weekend. Nu lekker drie weekjes zomeren in NL en dan begin september terug naar Tanzania. Met twee reizen int vooruitzicht... waaronder het beklimmen van de Kilimanjaro! Aansluitend reis ik dan door naar Senegal... en denk begin 2011 weer terug te keren..

Tutaonana badaaye of tot krabbels,

Mabusu Astrid