Slotstory...

Mn laatste uurtjes Afrika heb ik in uber-bewustzijn doorgemaakt.... wetende dat het einde ging naderen. Oooh heel vreemd, verdrietig en toch ook oké. Had me er natuurlijk beetje op ingesteld begin mei weer in Nederland te zijn. Afscheid nemen... dat gaat echt niet zonder waterlanders... Onmogelijk, oh en dan 8 uur in vliegtuig; hoe confronterend is dat.....

Maar goed, alvorens op te stijgen, natuurlijk nog weer het een en ander te vertellen. We waren keurig mooi op tijd op het vliegveld, nét voor de hordes bruingeblakerde mensen met bussen aankwamen van Gambie-beach. Dus ik kon direct doorlopen naar de bali, en wist dat ik me daarna nog even weer met mn mannetje kon verenigen... had hoofd er dus niet helemaal bij, maar.... Op het moment dat ik mn paspoort afgeef en met de meneer achter de bali spreek over de juiste vertrektijden, is er een behulpzame Gambiaan die mn tas op de band zet... ai 27kilo zie ik vanuit mn ooghoek, gewoon doorpraten... Helaas heeft hij ook mn rugtas in zijn handen (stommm) Dat is natuurlijk de tas die op mn rug moest zitten om zo maar even te verbloemen dat er een half bos aan hout in zat... De behulpzame afrikaan komt op me af en wijst me op mn kilo's én op mn handbagage die vééél te zwaar is... met de vraag 'wat heb je voor me...' uhm nix ben platzak' gelukkig vond hij me 'tres gentille' met mn grote onschuldige glimlach en van hem mocht ik door! Uiteraard was er nog een die mn overgewicht (de tas!) had waargenomen, en daar kwam het vingertje 'madame...' Oooww... Alles was mogelijk, zei hij... tegen betaling. Mijn antwoord 'goed geinvesteerd te hebben in de lokale economie... (tsja?) en vraag het door de vingers te zien... pikte hij en ik mocht door!

Terug dus, in de hal van luchthaven drankje gedaan, buiten laaatste zonnestralen opgevangen en dan toch maar door de poortjes. Vreselijk, maja cést la vie! Bij de handbagagecheck begon het feest echter opnieuw. Had ik wat aan te geven..nee.. Maaar alles moest uit de tas! Stond ik dan, rode oogjes, net wangen drooggepoetst, bij een strenge douane'meneer. Die lichtelijk geirriteerd werd van mijn Franse uitleg van de inhoud van mn tas, maja sorry hoor.. heb 4mnd niet anders gedaan, en schakelde automatische steeds weer over van Engels naar Frans. Naja uiteindelijk hielp de beste man me weer met inpakken van mn rugzak en mocht ik verder...

Na twee uurtjes voor me uit te hebben gestaard, temidden van heeel veel Nederlanders die toch echt van een ander Afrika terugkwamen.... 'we doen nu even een hotdoggie hier' ... klonk het achter me, beschilderde vrouwen die verslag doen aan thuisfront via telefoon over het verloop van de wachttijd... Lekker belangrijk! Maja...

De vlucht zelf is prima verlopen, met een tussenstop van 2 ½ uur op ee of ander kaapverdies eiland in afgesloten glazen kooi, lande ik om 6uur 's ochtends op Schiphol. Nog voor ik bij de bagageband was aangekomen zag ik achter de glaswand... mn familie!! Uitgedost in rood-wit-blauw en oranje, voorzien van grote foto(van mij!) en beplakt met gekleurde veertjes! Haha .. ja dat viel wel op ;p

Tezamen vormden ze het 'welkom thuis Astrid, niet zo kleurrijk als in Afrika, maar we doen ons best!!' Erg leuk en verrassend, daar had ik natuurlijk niet op gerekend (al had ik kunnen weten dat ze mogelijk met spanbord en fietsverlichting bij zich hadden!)

Voor ik de poorten door mocht, kreeg ik de vraag waar ik vandaan kwam.. en of ik niets had aan te geven.... Dacht er vrij onschuldig uit te zien, maar viel blijkbaar toch beetje op tussen andere publiek! Op Schiphol werd echter alles gescand.. en kon ik zo weer verder; easy :D

Da nu eindelijk het herenigende moment met mn kleurrijke familie! Ook wel weer fijn; 'thuis' te zijn. Samen kop koffie en op naart ontbijt. Mn tante had weer voor hééérlijk Hollands ontbijtje gezorgd; all included! dus dat was smullen geblazen. Na mn glazige worteltjes om middernacht en een pepermuntje kregen we in vliegtuig nix voorgeschoteld, dus was hongerig ;p

Nog een dagje relaxen in Dwingeloo en zondag de wagen volgeladen naar Grunn, waar beide tijgers -hoe verassend- op me lagen te wachten thuis. Deze dus flink geknuffeld en gekrioeld... Heel fijn :))

Echt acclimatiseren valt nog niet mee, moet zeggen dat de temperatuur ook nog niet echt mee werkt. Dat lokkertje van 28graden.... in de realiteit ist gewoon winters hier. Brrr...

Eerste piepers met broccoli en kaas alweer achter de kiezen, Hollands bevrijdingsdagfeesje meegemaakt, familiedag achter de rug.. ach en zo langzamerhand land ik een beetje hier.

Ik heb er een nieuwe hobby bij... jaja opruimen! En vervolgens genieten van huis zonder stof en zand en met bank en kastruimte!! Heb me mn huis weer eigen gemaakt, en dat is echt heerlijk moet ik zeggen! De vraag is alleen voor hoe lang? Mn onstuimige bestaan gaat nog eeeeven door...

Eind volgende maand vertrek ik weer als reisbegeleider naar het Oosten van Afrika... en zal daar meerdere reizen gaan begeleiden. Issiaga komt jammergenoeg níet dit jaar kennismaken met mijn wereldje, maaaar voor volgend jaar dromen we lekker verder... en Gelukkig heb ik alle Senegalreizen van Sawadee gekregen... dus dat zit wel goed!

Mocht ik ook op deze reizen het een en ander meemaken' dan hou ik jullie op de hoogte!

Bij deze iedereen bedankt voor het lezen en volgen van mijn avonturen in Afrika. Ik heb mn verhalen met veel plezier geschreven en ervan genoten jullie reacties te lezen. Inouwali...

Et a la prochaine :D

Veel liefs, vanuit Grunn...

Astrid