Hoe bijzonder is dit... Slapen op het dak van een huis gemaakt van leem, zo onder de sterrenhemel.En wakker worden met de zon in je gezicht met uitzicht op de moskee van Djenne! Tis echt net een sprookje! Heb zojuist hier op dak mn ontbijtje genuttigd, stokbroodje 'la vache qui rit', nescafe en papaya. Nix te klagen... Al is de gedachte aan een bak kouwe yoghurt met musli en een mok cappuccino toch ook wel erg aantrekkelijk, en over een bruine boterham met kaaaas wil ik het al helemaal niet hebben.. maja kan ni alles hebben he? Hoe ist verders in Nederland? Nog altijd freezin' ??

Goed, even terugblikken... Inmiddels heb ik er alweer een week festival op zitten en hebben we aansluitend een paar dagen luxe aan de rivier vertoefd...

De ervaring van het festival was echt grandioos, ik was even bang dat het een toubab'festijn zou zijn door alle maffe reizigers die we tegenkwamen op weg naar Segou, maar gelukkig was het echt een afrikaans feest met vooral heel veel Afrikanen die helemaal uit hun bol gingen.Echt fantastisch! Joelen, gillen, krijsen, dansen, lachen!! Wat een sfeertje, super om daar onderdeel vanuit te maken. Was soms leuker om om me heen te kiken dan naar spectakel op podium...

Het terrein bestond uit twee podia, eettentjes en veel desperate souvenirverkopers, wat wel jammer was want even rustig neuzen was er niet bij en de vraagprijs was ook way too much. Maar goed we kwamen natuurlijk voor de muziek; naast vele grote artiesten te hebben gezien -Habib Koite, Baaba Maal, Salif Keita, Sekouba Bambino- waren er steeds voorstellingen van traditionele groepen met maskers en complete kostuums, schitterende moderne dans en griots die met een semafoon vanaf een bootje het publiek toezongen (een semafoon is wat anders dan een microfoon.. can you imagine??) Eigenlijk was er continu wel wat te zien of beleven...

Zo stuiten we eens op een groep jagers die 'dansend' voorbij marcheerden met geweren uit het koloniale tijdperk! Deze worden hier nog steeds gebruikt en dus ook hier... Werd zo nu en dan opgeschrikt door echt gruwelijk harde knal, als een kanonschot... de aarde trilde dr van, maar.. het kon nog harder! Kijkend naar hun schouwspel, fotos makend met de neus erop, luid er ineens een enorme knal... piepende oren.. en er is rook! Er stuift een jager voorbij.. zijn kleding staat in brand! Gelukkig weet hij zn jas snel uit te doen, maar hele buik verbrand.. Kleine explosie van het geweer; deze lag in twee delen op de grond! Einde spektakel, of ja tis maar net hoe je het ziet.

En op de eerste dag... ben ik geinterviewd door de radio van Guinnee! Issiaga gaf een interview en voor ik het wist stond ik er naast, camera op mn snuit. Wat ik vond van Afrika, de muziek of ik van dansen hield.... en of ik wel even wat wou laten zien! As geen ontsnappen meer aan... hihi heb ik weer!

Steeds 'tussendoor' met Justine, Bouba en Issiaga even van terrein af om wat te eten of in e tuin van luxe auberge drankje t doen. Ons huis -dat wil zegen de familie die ons onderdak bood- was nogal ver van het festival.... 20/30 min met moto-taxi (juis ja motor met daarop bak gebouwd.. voor 8-10prs... hoezo topzwaar? Maar tot nu toe altijd levend aangekomen) dus we bleven de hele dag wat rondhangen daar.... vermoeiend hoor in volle zon!

Toen we op gegeven moment terugweg waren van ons brochettes'diner op straat (lekker en goedkoop!) en even in de auberge naar de wc gingen (en onze voeten gingen wassen ;) stond ik ineens oog in oog met William!! Een oude bekende van mn eerste reis 6 jaar geleden.. echt te grappig gewoon! Sindsdien dagelijks even biertje gedaan aan de bar daar samen met Willie en Bella, zn vriendin. Tout est possible, niets is onmogelijk, toeval bestaat niet.

Na afloop van het festival hebben Issiaga en ik de rust opgezocht in Teriya Bugu, een schitterende plek 30km van grote weg aan de rivier de Bani. Tijd om even bij te komen van alle drukte. Justine en Bouba zijn samen verdergereisd naar Djenne.

Voor ons verblijf daar moest ik wel even iiiets dieper in de buidel tasten dan gewoonlijk, maar dan had je ook wat! Zwembad, heerlijk eten en een schommelstoel met uitzicht over de enorme rivier, waar we met de pedalo' waterfiets nog een tochtje op gemaakt hebben ;p

Het idee was ook samen te gaan paardrijden, maar helaas het paard was ziek, dus hebben we maar een wandeling gemaakt van 3 uur naar nabijgelegen dorpje. Erg mooi en kalm zo langs de waterkant (vergeet maar even voor gemak dat ik uit huid gekropen slang tegenkwam) Eenmaal aangekomen op plaats van bestemming -water op!heeet- met de motor terug vervoerd naar TB. Dit koste nog enige moeite, aangezien de mensen hier echt geen woord Frans praten, gelukkig hadden we onze handen en voeten nog en spreekt Issiaga van alles wat :D hihi.

Kinderen zijn in dit soort dorpen niet zo gewend aan witte mensen. En zo ook hier rent een kind, krijsend, huilend, toubabou toubabou, bij me vandaan. Terwijl ik nog niet eens in de buurt was??... gelukkig zijn er ook kinderen die je gewoon met grote nieuwsgierige ogen aankijken en aan mn haar en huid willen voelen.

Verder kwam met het relaxen en niets doen in 'luxe' ook de confrontatie met de grote verschillen en tegenstellingen in mijn leven en dat van een doorsnee arme Afrikaan. Het leven hier is echt zwaar, hard werken en overleven. Zo in de hitte, zonder (keuze in) voedsel en onder slechte gezondheidsomstandigheden. Bij iedere stop word ik omringd door bedelende kinderen, maar ook door ouderen die terwijl ze me vragen om geld, ik zie dat hun voeten bijna volledig verdwenen en ingedroogd zijn... Helaas is dit op vele plekken het straatbeeld. Pijnlijk gewoon, en relativerend voor mn eigen 'moeilijkheden'. Maar ook de verschillen in gewoonten en gebruiken hebben steeds meer impact op me. Ik kan echt niet tegen de hoe men soms met de dieren omgaat.. hartverscheurend gewoon, maja.. ook dat kan ik niet veranderen. Heb slechts te accepteren dat dat hier van ondergeschikt belang is. Boeiend hier met Issiaga over te praten, over prioriteiten en overleven. C'est pas facile! Pfooeew heavy.

Wat dan wel weer fijn is van ons verblijf op TB, is dat het een project is waarmee 5000 omwonenden voordeel hebben van het toerisme hier. Er werken 60 mensen en ze voorzien voor 80% in eigen voedsel. Er zijn grote groentetuinen, fruitboomgaarden, bijenkorfen, dierenverblijven (schildpad, bavianen, en soort bambi's) Naja.. heb goed geinvesteerd in de economie hier :D zeg ik om mn onderbuik te sussen...

Gister zijn we zo langs de weg ingestapt in volle malinese bus. (altijd weer hele toer om stoel te bereiken) op weg naar Djenne. Bij de carrefour uitgestapt om met auto verder te gaan. Een renault 12 om percies te zijn, waarvan het me uberhaupt verbaasd heeft dat het nog reed. Alles wat mogelijk is ontbrak aan deze auto, handgrepen, ramen, de kofferbak wer met touw dichtgebonden en de een schroevendraaier diende als sleutel. En naast de bestuurder stond een jerrycan benzine die als tank fungeerde. Tsja... apk'tje wordt lastig ;p Met 6 man zijn we op pad gegaan en bij de drempels raakten we de bodem, maar verder was het een prima rit! We zijn dr!!

Magisch Djenne... maar daarover later meer! Ga het nl nu voor eerst bij daglicht bekijken...

Plan de campagne-aan veranderingen onderhevig-

We blijven samen in Djenne tot na de maandagmarkt, hierna gaat Issiaga terug naar Bamako en ik alleen verder de Dogonvallei in....5 dagen bikkelen in de hitte. Aansluitend of nog naar Timboektoe of door naar Burkina Faso!

Spannend, leuk, raar, eng, uitdagend, whaaaagh.. on va voir!

To be continued xxx

Oh en ; niet dat ik heeel veel bereikbaar ben geweest hier (Orange hoofdsponsor van festival!!! maar geen bereik?? en TeriYa Bugu in middle of nowhere...)

maar heb uiteraard Malinees nummer;

Merci et grande bisou xxx