15 januari 2012.... Notre jour de l'amour!

Onder een strakblauwe hemel en de stralende zon begon onze dag met een lekker Afrikaans ontbijtje... met uitzicht op zee. Voor deze bijzondere dag verbleven we 2 nachten op een campement aan de kust waar ook het gehele feestgebeuren zou gaan plaatsvinden. Wie wil dat nou niet J Na een toch ietwat onrustige nacht... en met oplopende spanning voor al het onbekende en onverwachte wat komen zou.. zaten we vooralsnog rustig aan de papaya met nescafe en op de achtergrond het rustgevende ruisen van de zee. Het was een prachtige dag (als vanzelfsprekend) maar we mogen nog van geluk spreken dat de harmattan' nog niet gearriveerd was... afgelopen week was het namelijk bar en boos, wat inhoudt dat je meer stof binnenkrijgt dan zuurstof en eigenlijk was het niet mogelijk je ogen open te houden zonder gezandstraald te worden.... On a eu la chance dus!

De tijd begon (voor mij) toch ietwat te dringen voor mn Europese planning met koffie en gebak. Daarvoor moest ik nog opgetogen worden en mn man in het pak. Gisteravond kregen we op de valreep de inmiddels passende jurk geleverd en dus kwam alles keurig op tijd(?) in orde. Assie in het wit Satijn en Issiaga in prachtig bewerkt donkerpaars traditioneel (dus met moslimslofjes) pak. Mijn aanstaande man zag er werkelijk adembenemend mooi uit. En ik zag er in mn zelf ontworpen schitterende bruidsjurk ook oogverblindend uit. Zowel letterlijk als figuurlijk.. want in de felle zon gaf ik zelf bijna licht ;-) Mamoudou had werkelijk meer dan zijn best gedaan en een eindresultaat afgeleverd waar we allemaal wat stil van werden. Ook paps en mams waren vandaag op zn Afrikaans en pasten zo naadloos in het geheel.

Om en nabij 11 uur ;-) verschenen onze naaste vrienden om de eerste bruidstaart mee aan te snijden... ‘heureux mariage Issiaga & Astrid' stond er in sierlijke en smaakvolle letters op geschreven. De tafels hadden we naar de schaduw verplaatst... om zo rode wangetjes en zweetvlekken enigszins te voorkomen. Haha en tegelijkertijd was het daar natuurlijk beter vertoeven dan in de volle zon. Laurie heeft vakkundig de taart verdeeld en onder voortdurend fotograferen hebben we deze opgesmikkeld. Ondertussen voel ik me op en top bruid en bijna ‘madame'.

Dé bruidsfoto's hebben we natuurlijk aan het strand gemaakt met de zee als achtergrond. Het gevoel om zo op blote voeten in fladderende jurk op de zee af te lopen met zon in mn gezicht en man in de hand! Heerlijk. Het moment dat we samen hadden om ‘privé' foto's te maken was jammergenoeg petit... er waren teveel gegadigden die geen geduld meer hadden en dus met ons op de foto wilden.

Na de lunch, pasta a la mami! even een klein schoonheidsslaapje gedaan en daarna ging het eigenlijk past echt beginnen. De gehele morgen was Jeanet al actief het terrein aan het opfleuren, jawel met ‘fleurs' kleurige bloemen dus en linten passend bij onze outfit! Deze had ik dus al wel gezien maar verder was het een grote verassing wat daar aan te treffen.. Onder begeleiding van mn aanstaande man en voortgegaan door papa en mama, naar de menigte begeleidt. Wauw wauw, mooi moment! Moeders ging ons voor met een grote kalebas en strooide rijst voor ons om zo ons kindje van voldoende eten te verzekeren. En papa besprenkelde de aarde voor ons met water, om altijd rust en vrede te mogen ervaren tijdens ons leven. Zo gingen we de poort door. Van palmplanten hadden ze een mooie poort gevormd in de vorm van een hart en uiteraard versierd met bougainville.

Buiten de poort stonden twee versierde 4x4´s voor ons klaar, uiteraard met Demba als vaste chauffeur! De familie in één, onze vrienden in de andere en alle jongens bovenop! Geweldig, dit was voor mij een van de hoogtepunten van de dag. De vreugde en uitzinnigheid waarmee de jongens op en om de auto sprongen, zingend en joelend... met takken van de bomen, rennend en dansend met de auto mee (in de volle zon!) oneindige energie. Alle mensen uitbundig zwaaiend langs de kant van de weg... voor ons, voor mij! Zoveel ´happiness´ zie het dan maars droog te houden (haha ik niet hè ;) Onder continu getoeterd en gezang reden we door heel Abene op naar de moskee'.

Daar aangekomen zaten alle gerespecteerde ouderen ons al rustig op te wachten. De imam, chef de village... en nog een heleboel andere mannen hadden zich verzameld om ons traditioneel huwelijk te sluiten. Nadat we even het geheel in ons op hebben kunnen nemen worden we verzocht bij hen te komen zitten. Volgens tradities de vrouw gesluierd... Er waren veel mensen en tijdens de ceremonie kwam ook de bus aan met vrouwen uit Kafountine, met andere woorden het was nogal druk. Getracht mijn aandacht gefocust te houden op mn liefie tegenover me en de imam die tot ons sprak. Een belangrijke boodschap dat het huwelijk niet iets van een dag is maar voor het hele leven J d'accord! Na enkele adviezen en wijze raad kreeg ik een kola-noot aangeboden om een stukje van te eten. Ik wist dat het nú niet het moment was deze te weigeren... maar ik wist ook welke bittere smaak me te wachten stond van deze rauwe noot.... Yek! Uit respect dus gegeten, maar gelukkig konden ze er ook wel om lachen omdat me was wel aan te zien was dat het niet zo in de smaak viel.

Onder vele toeziende ogen en camera's vervolgens ‘ons ringen ritueel' gedaan, wat niet helemaal past in deze traditie, maar wel voor ons bij deze dag. Ja hoor nu is het helemaal écht! On est marié. C'est vrai maintenant... ensemble pour la vie! Het huwelijk is gesloten... rest ons nog het feest! Na afloop van de gehele ceremonie wederom door papa en mama ritueel richting auto begeleid en terug naar Kossey getoeterd.

Aldaar was de doundounba al in volle gang! Artiesten van verscheidene groepen uit Abene, Guinee en Gambie heten ons muzikaal helemaal welkom... Een enorme kring van mensen en een lange gedekte tafel voor ons. Geweldig!! Mensen die voor ons komen dansen of zich volledig dubbel vouwen!?! En le couple marie moest natuurlijk ook even de kring in ;-)

We hadden een klein probleempje met de stroom (oftewel het apparaat dat daarvoor moest zorgen)... maar ala dan maar eerst iedereen eten en daarna dé taart aansnijden. De gehele dag is er een groep vrouwen aan het koken geweest... met 5 grote heksenketels en wasemmers vol groente.. kilo's rijst, 30 kilo vis, 2 dozen kip... en ga zo maar door... De vrouwen hebben ze voor alle gegadigden het eten klaar gemaakt. Enorme schalen met echt supergoed eten werden onder de mensen verdeeld. Eten in deze getale bereiden en tegelijk serveren,das dan weer een organisatie op zich, wat ik hen toch echt niet nadoe. Diep respect. Om nog maar niet te spreken over de ‘gateau' balletjes (soort van zoete oliebolletjes) die ze de voorgaande dag tot diep in de nacht gemaakt hebben of de liters vers ‘geperste' jus (welke dan wel gezoet was met gruwelijk veel suiker). Anyway alles was tot in de puntjes verzorgd... Fantastisch!

Maar hierna was het nu toch echt tijd voor onze 3 dubbele bruidstaart in stervorm! Nadat mn moeder ten tonele van iedereen, een paar hartverwarmende woorden naar ons en hen had uitgesproken(c'est le bon souvenir!) en Laurie onze eerste ontmoeting tot in de details beschreven had, hebben we de taart aangesneden. Als een soort persconferentie stonden de fotografen aan de andere kant van de tafel. Achter ons had zich een menigte kids samengevoegd... alleen waren zij meer geïnteresseerd in wat er óp de schaal lag. En het was me toch een lekkere taart ;p dat ik ook goed geprofiteerd heb van mijn positie als taartsnijder ;-)

Na deze indrukwekkende dag en uitermate geslaagd feest, was het tijd ons eeeeeven terug te trekken, om vervolgens in avondkostuum weer ten tonele te verschijnen. Jaaa want naast mijn schitterende bruidsjapon, had Baylo met hart en ziel een meesterwerk geborduurd op mn avondkostuum. Ook Issiaga stak zich ook in een mooie avondoutfit, luxe en werkelijk prachtig!

In het restaurant, wat nu omgetoverd was tot feestzaal, werden we binnengehaald als koning en koningin. De DJ had zn beste muziek geselecteerd (uit de hitlijsten van 15 jr terug; nostalgie heerlijk ;) en daar gingen we dan, dansend tot achter onze volgende tafel. Maar vóór er verder gedanst kon worden, moest er eerst weer gegeten worden. Al hadden we eigenlijk geen plekje meer over, het eten rook te lekker dat moest gegeten worden. Eten is een van de belangrijkste dingen tijdens een Afrikaanse trouwdag, das me wel duidelijk, een gevulde buik is een tevreden persoon.. Zelf was ik was al meer dan tevreden ;-) En gezegend met een bolle buik was ik ook al ;p maar oke!

Maar het feest ging dooooor. En na de feestelijke gouwe ouwe van de DJ, mochten natuurlijk de opzwepende djembes ons in beweging brengen. Leuk voordeel van trouwen met een artiest, aan muzikanten geen gebrek! Met twee groepen uit Guinee, een delegatie uit Gambia en Saly met Wakily uit Abene ging het dak eraf. Heerlijk gedanst! Op een gegeven moment gingen zelfs de plantenbakken mee op ronde en de maskers van de wand. Een groot feest, een geweldige ervaring.

Vol van alles, terug naar ons huisje en... in diepe slaap.... De volgende dag was alles alweer voorbij! Gek toch hoe je zo naar iets kan toeleven... en daar nu op kan terugkijken. Gelukkig met een warm hart gevuld met een prachtige herinnering. De bezegeling van onze liefde, hier samen met papa en mama in Afrika! Ik ga vanaf nu als getrouwde vrouw door het leven J

Jullie allen bedankt voor jullie ´aanwezigheid´ bij onze bruiloft, in afstand misschien ver weg, maar gevoelsmatig ´met ons´! Bedankt

Grande bisou

Madame et Monsieur Soumah

xxx